ΔΥΣΤΥΧΩΣ, διαπιστώνεται ότι η λεγόμενη Περιφερειακή Αρχή, έχει μιά ολισθαίνουσα προς τον αυταρχισμό και την αυθαιρεσία πορεία- μοιραία δε και σε ολοένα περισσότερα και μεγαλύτερα λάθη. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από την τελευταία συζήτηση με τους δημάρχους της Ηπείρου για τη διαχείριση των απορριμμάτων, όπου ο Περιφερειάρχης κ. Αλ. Καχριμάνης θέλησε να καταστήσει σαφή την κηδεμονία που ασκεί και επί της αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού, για να αποτρέψει τη διογκούμενη αμφισβήτησή του. Φυσιολογική εξέλιξη μετά από τόσα χρόνια στην εξουσία και στην κάκιστη συχνά διαχείρισή της, με ευθύνη και παρατάξεων αντιπολίτευσης, οι οποίες συχνά λειτουργούν ως δεκανίκια του Περιφερειάρχη. Όπως έγινε και πριν από κάποιες ημέρες, που έπεισε τους κκ.Ζάψα και Δημητρίου να πάνε μαζί (!) στην Αθήνα να δούνε το κουφάρι μιάς προκάτ κατασκευής, που το προορίζουν για «κλειστό γυμναστήριο» στα Γιάννινα.

ΟΙ περιστασιακές διαφωνίες αυτών των δύο και η αντίδραση των παρατάξεων της Αριστεράς και δη του ΚΚΕ, κάπως ενοχλούν αλλά δεν τρομάζουν ιδιαίτερα τον Περιφερειάρχη. Απομένει ο κ. Σπύρος Ριζόπουλος με τους «Ορίζοντες Ηπείρου», που όπως δείχνει η στάση του, του... ανεβάζει την πίεση! Τον ακούει και βγάζει σπυράκια, που λένε, κι αυτό αφ ότου εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό της Ηπείρου. Δεν είναι που ο κ. Ριζόπουλος δήθεν τον έβριζε, κατά τη δική μας εκτίμηση και πολλών άλλων, αλλά που ως διεκδικητής της διοίκησης της Περιφέρειας αμφισβήτησε ευθέως την αυθεντία του κ. Καχριμάνη. Χαρακτήρισε εκείνον και τον περίγυρό του ως «διεφθαρμένους» και «κλίκα ξεπεσμένων». Κι εμείς αμφισβητούμε και επικρίνουμε τον Περιφερειάρχη, αλλά όταν η στοχευμένη κριτική προέρχεται από πολιτικό του αντίπαλο, νεόκοπο (τότε) στην πολιτική κονίστρα, έχει τη δική της ιδιαίτερη σημασία.

ΜΗ σπεύσουν οι γνωστοί- άγνωστοι κύκλοι να βγάλουν συμπεράσματα και να κάνουν εκτός τόπου και χρόνου σενάρια- άλλωστε μέχρι τις εκλογές έχουμε ακόμη μιά διαδρομή δυό χρόνων. Περιγραφή και καταγραφή μιάς κατάστασης κάνουμε, άλλο αν αυτή ίσως δεν αρέσει. Από τις εκλογές του 2019 μέχρι τώρα, οι «Ορίζοντες Ηπείρου» (που έχουν καταστατικό από το 2018), οργανώθηκαν ακόμη περισσότερο. Με δομή άγνωστη μέχρι και σήμερα ακόμη πανελλαδικά για αυτοδιοικητική παράταξη, έχει μέλη και συντονιστές, οπότε και εν δυνάμει πλήθος υποψηφίων συμβούλων, που μπορεί και κάνει συνέδρια όπου εξετάζονται τα οργανωτικά της και προπαντός θέματα που αφορούν την Ήπειρο. Υπάρχει όμως και κάτι σημαντικότερο που εκνευρίζει (τουλάχιστον) τον κ. Καχριμάνη: ο επικεφαλής της, που εν τω μεταξύ διεύρυνε και προς την κεντροαριστερά το ιδεολογικοπολιτικό του πεδίο , συναντά υπουργούς και άλλους παράγοντες της δημόσιας ζωής, καταθέτει προτάσεις που από τις εξελίξεις δικαιώνονται και σχεδόν κάθε εβδομάδα μέσω συνεντεύξεων Τύπου, ενημερώνει και τίθεται στη διάθεση των δημοσιογράφων.

ΕΙΝΑΙ όμως αυτά αρκετά για να αποσυρθεί ή να χάσει στις εκλογές ο κ. Καχριμάνης; Δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε προβλέψεις και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ίσως όχι εύκολα. «Ρίζωσε» όπως λέμε, έκανε εξυπηρετήσεις, ρουσφέτια, έφτιαξε ένα ισχυρό πελατειακό σύστημα, μπορεί και δείχνει ότι διοικεί με πυγμή, οικειοποιούμενος μέχρι και προτάσεις του κ. Ριζόπουλου κι άλλων, χωρίς να διαψεύδεται ή κι αν συμβεί δεν τον νοιάζει. Είναι και οι βουλευτές της Ηπείρου που αποφεύγουν να διαφωνήσουν μαζί του, ούτε καν εμφανώς και η κυβέρνηση- έστω κι αν τελευταίως αποστασιοποιείται από όσα πράττει ο άλλοτε προστατευόμενός της- οπότε συμπεριφέρεται ως ο μόνος ισχυρός παράγων στην Ηπειρο. Μέγα επίτευγμα για έναν άνθρωπο χωρίς ιδιαίτερη παιδεία και γνώσεις, που για να μας απαλλάξει από την πολιτική παρουσία του απαιτείται η άσκηση μιάς εξ ίσου ιδιαίτερης πολιτικής.

ΑΥΤΗ την πολιτική ασκεί ή καλείται να ασκήσει ο κ. Ριζόπουλος, δεδομένων της καλής του παιδείας, των γνώσεων, των εμπειριών του και σε διεθνές επίπεδο, σε συνδυασμό με τις γνωριμίες που έχει, τη σύγχρονη πολιτική σκέψη, τη σαφή αντίληψη των προβλημάτων της Ηπείρου και των ριζοσπαστικών λύσεων που προτείνει. Τα επισημαίνουμε για να πούμε ότι καίτοι είναι ιδιαίτερη περίπτωση, ο κ. Καχριμάνης (κι ας μην έχει συγκροτημένη παράταξη) μπορεί να βρεθεί προ εκπλήξεων αν αποφασίσει να είναι εκ νέου υποψήφιος. Έχει ωριμάσει και προχωρήσει πολύ όμως η παράταξη του κ. Ριζόπουλου και με καλά στελέχη, συνεχώς εμπλουτιζόμενα. Επιτυγχάνει πλέον να καταστήσει κοινωνούς των απόψεών του ολοένα και περισσότερους πολίτες της Ηπείρου. Το πως, είναι δική του δουλειά και των συνεργατών του. Φτάνει μόνο αυτό; Όχι, αν ταυτοχρόνως δεν προβαίνει σε τεκμηριωμένες και αποκαλυπτικές της φαυλότητας καταγγελίες.

ΤΟ κάνει ευσχήμως, όμως, αποφεύγοντας να στείλει μερικές από αυτές στις Εισαγγελικές Αρχές δια τα περαιτέρω, όπως πράττει και ο κ. Ζάψας παρ ότι κάποιες φορές καταγγέλλει παρανομίες του κ. Καχριμάνη, όπως οι απευθείας αναθέσεις. Κάνουμε αυτές τις επισημάνσεις για ό,τι αφορά τους «Ορίζοντες Ηπείρου», διότι όπως προείπαμε οι παρατάξεις «Κοινό των Ηπειρωτών» (Ζάψας) και «Ηπειρος Όλων» (Δημητρίου), που σε γενικές γραμμές στηρίζουν τον κ. Καχριμάνη, έχουν φθαρεί. Οι δε της Αριστεράς ασκούν την αναμενόμενη και εν πολλοίς προβλεπόμενη πολιτική, που δεν αποδίδει. Και λέμε για τις Εισαγγελικές Αρχές, διότι πολλά από όσα πράττει η Περιφερειακή Αρχή, άπτονται των αρμοδιοτήτων τους, απορρίπτοντας- εμείς τουλάχιστον- την περίεργη άποψη «να μην ποινικοποιηθεί η πολιτική ζωή», που μιά χαρά την βολεύει. Επιπροσθέτως δε, διότι αρκετοί είναι αυτοί που λένε ότι ο κ. Ριζόπουλος ασκεί πλέον αντιπολίτευση «προσαρμοσμένη στο σύστημα», εγκαταλείποντας τον καταγγελτικό λόγο.

ΔΕΝ έχουμε βεβαίως την ίδια άποψη, για αναπροσαρμογή μάλλον πρόκειται, πιό ώριμη συμπεριφορά, αλλά οι πολίτες αναμένουν πολλά από έναν άνθρωπο που λέει ότι έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τα δεδομένα- και αποδεικνύει με τις θέσεις του ότι μπορεί. Για να γυρίσει σελίδα η Ήπειρος, όπως επεσήμαινε και σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στις 15 Σεπτεμβρίου ο «Πρωινός Λόγος», λέγοντας ευθέως ότι είναι καιρός να γίνουν άλλες επιλογές για τη διοίκηση της Περιφέρειας (και του Δήμου Ιωαννιτών). Αυτό φυσικά θα το αποφασίσουν οι πολίτες που θα κληθούν το 2023 να ψηφίσουν για το με ποιούς και πως θα προχωρήσει η Ήπειρος στο μέλλον, που δε διαφαίνεται τόσο ρόδινο με όσα βιώνουμε εξ αιτίας της πανδημίας του κορωνοιού και της οικονομικής κρίσης που αναπόφευκτα τη συνοδεύει.

Δημοσιεύθηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ στις 13/11/21