ΗΤΑΝ έτοιμο το κείμενο, αλλά διαβάζοντας στο φύλλο του «Πρωινού Λόγου» της Πέμπτης το άρθρο του γνωστού Γιαννιώτη δικηγόρου κ.Λευτέρη Ζώλα περί του φασισμού, επήλθαν αναγκαίες τροποποιήσεις. Διότι ο φασισμός έχει δυό όψεις, το ίδιο αποκρουστικές. Το να μιλάμε μόνο για το Ναζισμό, αφήνοντας ανέγγιχτο το Σταλινισμό- κομμουνισμό, θα μοιάζουμε με τη στρουθοκάμηλο. Φασιστικά, εγκληματικά καθεστώτα και τα δυό, που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη, κάθε αξιοπρέπεια, ποδοπατούν τις έννοιες της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Άλλωστε αυτό είπαν με ψηφίσματά τους το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

ΔΕ θα μπούμε στη διαδικασία ποιός φασισμός διέπραξε τα περισσότερα και πιό φρικαλέα εγκλήματα και δε θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Φυσικά (!) το ΚΚΕ αντιδρά με μένος σε αυτή την άποψη, αλλά τα γεγονότα είναι αδιάψευστα. Σεβόμαστε την άποψη και τις ιδέες του κ.Ζώλα, αλλά διαφωνούμε. Μεροληπτικά και με μονομέρεια αντιμετωπίζει τα είδη του φασισμού ή μάλλον βλέπει μόνο ένα· αυτό του Ναζισμού, που ασφαλώς και επιβάλλεται η άμεση καταπολέμησή του. Για τον κομμουνισμό- Σταλινισμό, όμως, να μη μιλήσουμε; Δεν υπήρξε αυτή η ολοκληρωτική μορφή, υπεύθυνη για εκατομμύρια θυμάτων ή μήπως δεν υπάρχει ο κίνδυνος επανεμφάνισής του;
ΔΕΝ ωφελεί η αναδρομή στο παρελθόν για να να καταδειχθεί τι ακριβώς είναι ο φασισμός και πως σήμερα «το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται πάλι», όπως έγραφε ο φίλτατος κ.Ζώλας. Δυστυχώς εκκολάπτονται δύο κι όχι μόνο ένα. Διότι, για μεν εκείνο του Ναζισμού τα φώτα είναι στραμένα πάνω του και λαμβάνονται μέτρα, για δε του ΣταλινοΚομμουνισμού αποφεύγεται επιμελώς κάθε αναφορά, υπό το κράτος της τρομοκρατίας που ασκείται και των ακατανόητων ενοχικών συνδρόμων της Κεντροδεξιάς ή σκέτο Δεξιάς, η οποία «κατέστη χλεύη των ηττημένων», για να χρησιμοποιήσουμε την ιστορική φράση του Γεωργίου Παπανδρέου.

ΤΟ Σταλινικό ΚΚΕ ήταν εκείνο που κύλισε την Ελλάδα στο αίμα, επιχείρησε να ανατρέψει το Συνταγματικό καθεστώς και να επιβάλλει δικτατορία του προλεταριάτου. Τα ίδια πρεσβεύει και σήμερα όμως! Αμετανόητο! Φασισμό θέλει να επιβάλλει στη χώρα, χωρίς να έχει διδαχτεί τίποτε από το παρελθόν και από την ανά την υφήλιο κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Το λέει στις καταστατικές αρχές του, τις οποίες επαναεπιβεβαιώνει στα συνέδριά του, τις επαναλαμβάνουν τα στελέχη του σε ομιλίες τους. Μάλιστα δε, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Είναι σαφείς και ξεκάθαρες οι θέσεις του, τόσο πολύ που προκαλούν ανατριχίλα.

ΑΥΤΕΣ τις θέσεις τις επανέλαβε και ο βουλευτής κ.Παφίλης (υπάρχει και βίντεο) σε ομιλία του, όπως και με κάθε ευκαιρία ο Γραμματέας του ΚΚΕ κ. Κουτσούμπας:

«Το Κόμμα μας, επίσης, λέει ότι ο λαός δεν πρέπει να έχει καμιά εμπιστοσύνη στις αστικές κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το κόμμα μας θα ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της λαϊκής εργατικής πάλης με όλες τις μορφές ώστε να οδηγήσει στην ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης εγχώριας και ξένης ως εισβολέας. Ο αγώνας αυτός να συνδεθεί με την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας είτε η Ελλάδα είναι επιτιθέμενη είτε έχει δεχθεί εισβολή».

Δηλαδή, το ΚΚΕ είναι αποφασισμένο να στραφεί κατά του στρατού μας, να προκαλέσει νέο εμφύλιο και να κατακτήσει με «επανάσταση» την εξουσία!
ΑΥΤΟ, πέραν όλων των άλλων, είναι φασισμός και δεν το κρύβει. Το επιδιώκει πάση θυσία:


Στις καταστατικές αρχές του είναι γραμμένα αυτά και πολλά ακόμη χειρότερα, όπως ποιά τύχη επιφυλάσσουν σε όσους ... απροσάρμοστους, όπως ο υπογράφων πχ. Για αυτή τη μορφή φασισμού να μη συζητήσουμε; Γιατί όχι; Αποτελεί ταμπού; Εδώ μας λένε χωρίς περιστροφές για προδοσία, επαναστατική δράση, ανατροπή της δημοκρατίας, του αστικού καθεστώτος και θα σιωπούμε;
ΜΑΣ είναι άγνωστος ο βουλευτής κ.Μπογδάνος και αδιάφορες οι όποιες προθέσεις του. Όμως όσα είπε στη Βουλή για το ΚΚΕ δεν απείχαν από την αλήθεια. Αν έπρεπε να τα πει εκεί και μάλιστα στη συγκεκριμένη συνεδρίαση, είναι άλλο θέμα. Ούτε και θα εξετάσουμε τις σκοπιμότητες που οδήγησαν στη διαγραφή του από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Θα πούμε μόνο ότι η ηγεσία της υπέκυψε στην απαίτηση του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, για λόγους που έχουν σχέση με μελλοντικές ισορροπίες, συμμαχίες, έκφραση ηγετικών φιλοδοξιών και βεβαίως την εκδήλωση- για πολλοστή φορά- περίεργων συνδρόμων ενοχής, όταν δεν αισθάνονται καμιά ενοχή εκείνοι που πήγαν να διαμελίσουν την Ελλάδα.