Σε μια πολύ όμορφη εκδήλωση, η οποία κατέληξε σε μια ουσιαστική συζήτηση ανταλλαγής απόψεων και προβληματισμών μεταξύ των συμμετεχόντων, η Γιαννιώτισσα Αρχιτέκτονας Μηχανικός Α.Π.Θ., Άννα Βασιλείου, παρουσίασε τη Διπλωματική της Εργασία με τίτλο: “Αμφίπλευρες αφηγήσεις εντός ορίου στο Νησί των Ιωαννίνων”, η οποία της χάρισε τη διάκριση στο Διεθνή Διαγωνισμό Αρχιτεκτονικής Mediterranean Mimar Sinan Prize 2016. Η εκδήλωση που οργάνωσαν ο Δήμος Ιωαννιτών και το Πνευματικό Κέντρο, πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ στον Συνεδριακό χώρο της Ιεράς Μονής Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο Νησί.
Ένας βράχος που λειτουργεί ως όριο ανάμεσα στο παραλίμνιο μέτωπο και την ενδοχώρα του Νησιού είναι η επιλεγμένη τοποθεσία της μελέτης της Άννας Βασιλείου και η ιδέα της είναι η δημιουργία ενός κέντρου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που ακολουθεί την τομή του βράχου, έτσι ώστε να βρίσκεται πάντοτε σε υποχώρηση ή σε συνέχεια ως προς αυτόν.
Κατά τον χαιρετισμό του στην έναρξη της εκδήλωσης Δήμαρχος Ιωαννίνων, Θωμάς Μπέγκας, προανήγγειλε κι άλλες ανάλογες πρωτοβουλίες στο μέλλον και απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση στους νέους επιστήμονες . Όπως σημείωσε οι συνθήκες της κρίσης οδηγούν σε φυγή στο εξωτερικό τους νέους επιστήμονες κι αυτό είναι μια «αιμορραγία» που αφορά στο ίδιο το μέλλον αυτής της χώρας. «Ο οποιοσδήποτε Δήμος, δεν μπορεί να ανασχέσει αυτό το οικονομικοκοινωνικό φαινόμενο από μόνος του. Αυτό που θέλουμε όμως ως Δήμος Ιωαννιτών, είναι να πούμε ότι είμαστε εδώ. Είμαστε ανοιχτοί και διαθέσιμοι. Να δώσουμε βήμα στους νέους επιστήμονες. Να στηρίξουμε την προσπάθεια τους. Θέλουμε να γνωρίσουμε τις ιδέες τους, τις προτάσεις τους. Να δούμε μαζί ποιες και πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε και παράλληλα θέλουμε η κοινωνία «να ζυμωθεί» με τις επιστημονικές προτάσεις για μια σύγχρονη πόλη», είπε ο Δήμαρχος.
Με αφορμή την εκδήλωση που αφορούσε στην Άννα Βασιλείου απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση, «προς όλους τους νέους ανθρώπους, τους νέους επιστήμονες που δεν τους έχουμε γνωρίσει και ίσως και με δική μας παράληψη δεν έχουμε πληροφορηθεί για τη δουλειά τους. Τους προτρέπω να πάρουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία και να έρθουν σε μας να συζητήσουμε την ιδέα τους. Το λέω με κάθε ειλικρίνεια και με όλη μου την καρδιά. Να μην ντραπούν, να μη φοβηθούν να το κάνουν».
Αναφερόμενος στο Νησί ο κ. Μπέγκας είπε πως πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι νησιώτες πρέπει να πιστέψουν στην ανάγκη για αισθητική αναβάθμιση και αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών, τόνισε πως σε αυτή την κατεύθυνση έχουν ληφθεί από κοινού με τη Δημοτική Αρχή αποφάσεις η εφαρμογή των οποίων καθυστερεί «όχι με δική μας υπαιτιότητα», όπως σημείωσε και κατέληξε λέγοντας πως «δεν θα υπάρξει άλλη καθυστέρηση. Ως Δημοτική Αρχή αποφασίσαμε ότι πλέον θα προχωρήσουμε άμεσα στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων, αλλά είναι σημαντικό να είμαστε μαζί, χέρι- χέρι με τους νησιώτες σε αυτό».
Για τη δουλεία της Άννας Βασιλείου μίλησαν ο Αρχιτέκτονας Μηχανικός Χρήστος Παπαβρανούσης, πρόεδρος του ΤΕΕ παραρτήματος Ηπείρου, ο καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Άγγελος Παπαγεωργίου και η κ. Αλέκα Αλεξοπούλου, Αναπληρώτρια καθηγήτρια-Διευθύντρια του Α’ Τομέα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού και Εικαστικών Τεχνών στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ που ήταν και η επιβλέπουσα της εργασίας.
«Αυτό που πέτυχε η νέα συνάδελφος είναι να καταδείξει ότι οι ιδέες και οι προσεγγίσεις των νέων ανθρώπων φανερώνουν ζωντάνια, ενθουσιασμό και ταυτόχρονα ορθολογισμό και γνώσεις που θα πρέπει να μας κάνουν αισιόδοξους. Εμένα πάντως με κάνουν και γι’ αυτό την ευχαριστώ πολύ», είπε ο κ. Παπαβρανούσης.
Για τη «δημιουργική … αυθάδεια των νέων ανθρώπων που προχωράει τα πράγματα μπροστά», μίλησε ο κ. Παπαγεωργίου.
Η κ. Αλεξοπούλου μιλώντας για την αρχιτεκτονική τόνισε πως «παράγουμε άξιους αρχιτέκτονες και είναι ένα δυναμικό που πρέπει να αξιοποιήσουμε», ενώ περιγράφοντας τα στοιχεία της αρχιτεκτονικής μελέτης της Άννας Βασιλείου που οδήγησαν στη βράβευση της, είπε –μεταξύ άλλων- πως «δούλεψε με το τοπίο και αξιοποίησε τη μορφολογία του εδάφους με τρόπο που σέβεται και αναδεικνύει το περιβάλλον».

Μια πρωτότυπη αρχιτεκτονική ιδέα για το Νησί
“Αμφίπλευρες αφηγήσεις εντός ορίου στο Νησί των Ιωαννίνων” είναι ο τίτλος της Διπλωματικής της Εργασίας, την οποία η Αρχιτέκτονας Μηχανικός Α.Π.Θ., Άννα Βασιλείου παρουσίασε αναλυτικά στο συνεδριακό κέντρο του Νησιού.
Παραθέτουμε στη συνέχεια μια περιληπτική περιγραφή της Αρχιτέκτονος:
Η μελέτη επικεντρώνεται στο χειρισμό αρχιτεκτονικών στοιχείων με τρόπο τέτοιο ώστε να ενθαρρύνεται η βιωματική εμπειρία του τόπου στο νησί των Ιωαννίνων. Το τελευταίο βρέχεται από τη λίμνη Παμβώτιδα και αποτελεί οικοσύστημα δυναμικά μεταβαλλόμενο. Περιλαμβάνει το διατηρητέο οικισμό, το τεχνητό κωνοφόρο δάσος, ενώ παράλληλα συνορεύει στα βορειοδυτικά με μια εκτεταμένη περιοχή καλαμιώνων που αναπτύσσεται μέσα στη λίμνη.
Η επιλεγμένη τοποθεσία μελέτης, ένας βράχος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς την τομή του, λειτουργεί ως όριο ανάμεσα στο παραλίμνιο μέτωπο και την ενδοχώρα του νησιού, εμποδίζοντας, έτσι, την οπτική επαφή ανάμεσά τους και επιτρέποντας μόνο την περιμετρική διαδρομή κατά μήκος του παραλίμνιου μετώπου.
Στην πορεία αυτής της διαδρομής προτείνεται η δημιουργία ενός κέντρου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που στόχο έχει μια αφήγηση του τόπου σε δυο μέτωπα εκατέρωθεν του ορίου. Το κτίριο αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα ακολουθώντας την τομή του βράχου, έτσι ώστε να βρίσκεται πάντοτε σε υποχώρηση ή σε συνέχεια ως προς αυτόν. Οι χωρικές λειτουργίες οργανώνονται με τριμερή τρόπο ως προς τους τρεις εγκάρσιους στο βράχο κτιριακούς όγκους, με τους χώρους υποδοχής, ενημέρωσης (αμφιθέατρο, εκθεσιακός χώρος) και εστίασης σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο, τους χώρους διοίκησης, εκπαίδευσης και έρευνας (εκπαιδευτικά εργαστήρια, βιβλιοθήκη γενικευμένης/ εξειδικευμένης έρευνας) αντιστοίχως στο ανώτερο επίπεδο και τους απαιτούμενους βοηθητικούς χώρους στην κατώτερη στάθμη. Ο κεντρικός άξονας του κτιρίου ακολουθεί τον άξονα συμμετρίας του βράχου και διαμοιράζει τις οριζόντιες και κατακόρυφες κινήσεις στους όγκους και τα επίπεδα, συνδέοντας παράλληλα τα δυο σημεία εισόδου του κτιρίου. Η τυπολογία και η κλίμακα των όγκων ακολουθούν εκείνες των κτιρίων του διατηρητέου οικισμού με στόχο το σεβασμό και την ομαλή ένταξή τους στη φυσιογνωμία του τοπίου του νησιού.
Μετά από μια περιήγηση στο εσωτερικό του κτιρίου και συνεπώς του ορίου-βράχου, έχει κανείς τη δυνατότητα να συνεχίσει την πορεία του προς το δάσος και τους μοναστηριακούς χώρους στις παρυφές αυτού, να ακολουθήσει μια διαδρομή λαξευμένη στο παραλίμνιο μέτωπο του βράχου ώστε να μεταβεί στις δυο υπαίθριες θέσεις παρατήρησης ή να επιστρέψει στον οικισμό ακολουθώντας την παραλίμνια διαδρομή.