Έχουν γραφεί και λεχθεί πολλά για τον τύπο, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, εν γένει τους δημοσιογράφους και πολιτικούς.
Οι ρόλοι τους είναι διαφορετικοί και διακριτοί. Οι πολιτικοί, οι βουλευτές ασκούν εξουσία νομοθετώντας. Οι δημοσιογράφοι ελέγχουν την εξουσία, ερευνούν, ασκούν κριτική, ευρισκόμενοι απέναντί τους. Ούτε πίσω της ως ''εφαψίες''. Ούτε δίπλα της ως συνοδοιπόροι. Έτσι πρέπει και αν γίνεται αλλιώς πρόκειται για νοσηρή κατάσταση.
Γι αυτό και εξεπλάγημεν όταν ο φίλος βουλευτής Πρέβεζας της ΝΔ κ. Δημήτρης Τσουμάνης
επιτέθηκε με ασυνήθη σφοδρότητα κατά της εφημερίδας ''Φωνή'' του γειτονικού νομού και του εκδότη της Φάνη Μπάρκα, επειδή επέκρινε που συνυπέγραψε με άλλους δύο συναδέλφους του την τροπολογία για την απαλλαγή από κάθε ευθύνη των διοικήσεων των τραπεζών για τα ''θαλασσοδάνεια'' που αφορούν κυρίως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Ένας έμπειρος πολιτικός όπως ο κ. Τσουμάνης είναι τραγικό που θεώρησε υπεύθυνους τους δημοσιογράφους για τη... διάσταση που δόθηκε στο θέμα. Αυτοί φταίνε λοιπόν και όχι η κατάπτυστη τροπολογία που δίνει άφεση αμαρτιών στα δύο κόμματα που οφείλουν περί τα 240 εκατ. ευρώ και αδυνατούν να τα ξεπληρώσουν! Οι ''κακοί'' δημοσιογράφοι φέρουν την ευθύνη που...''μεγαλοποίησαν'' μια ...''απλή τροπολογία'' και ''παραπληροφόρησαν'' τους πολίτες , οι οποίοι όμως πένονται, αυτοκτονούν εξαθλιωθέντες από την άθλια πολιτική που εφάρμοσαν κατά καιρούς τα δύο κόμματα -προπαντός το ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Τσουμάνης θα γνωρίζει ασφαλώς ότι δεν μπορεί να τρέφει η κυβέρνηση την πείνα με στατιστικές, όπως και κάθε αλλαγή που δεν ολοκληρώνεται μέσα στα ήθη και στις ιδέες , αποτυγχάνει. Και εδώ, έχουμε πλέον έναν λαό πεινασμένο - με όποιες εξαιρέσεις πάντοτε- 1,5 εκατ. ανέργους, 400.000 οικογένειες χωρίς έναν εργαζόμενο, αύξηση φόρων στα ακίνητα κατά 420% σε τρία χρόνια, 110.000 ''λουκέτα'' σε επιχειρήσεις, 4.500 αυτοκτονίες σε δύο χρόνια, μείωση των αποδοχών (όσοι απόμειναν να έχουν) από 30-60% και έναν πληθωρισμό μείον 0,1%, που θα πει ότι η αγορά έχει πεθάνει και οι πολυπόθητες αλλαγές απέτυχαν παταγωδώς διαψεύδοντας τις προσδοκίες του λαού.
Αρκούμαστε σ’ αυτά διότι η απαρίθμηση αναμφισβήτητων δεδομένων θα επιδείνωνε την υφέρπουσα γενική κατάθλιψη, η οποία δυστυχώς δεν γιατρεύεται με χονδροειδείς επικοινωνιακού τύπου πομφόλυγες περί ανάκαμψης και ευημερίας μας από... καναδικές , κινέζικες και ρωσικές δήθεν επενδύσεις.
Όταν λοιπόν αυτά συμβαίνουν εν Ελλάδι (της οποίας οι κυβερνήσεις έχουν εκχωρήσει ΟΛΑ τα κυριαρχικά δικαιώματα στους διεθνείς τοκογλύφους - δανειστές), είναι αδύνατον να δεχθούν οι πολίτες ότι δικαίως απαλλάσσονται τραπεζίτες και κόμματα για τη λεηλασία δημοσίου χρήματος - των οικονομιών των νοικοκυριών δηλαδή - των δανείων που πήραν με ενέχυρο εμάς όλους, την ψήφο μας!!! (και θα μας σώσουν αυτοί που μας χρεοκόπησαν μαζί και τα κόμματά τους;)
Τι θα έπρεπε λοιπόν κατά τον φίλτατο κ. Τσουμάνη να κάνουν οι δημοσιογράφοι;
Να επικροτήσουν μια τέτοια ενέργεια, και μάλιστα όταν η κυβέρνηση συχνά - πυκνά για να εξοικονομήσει 200-300 εκατ. (όσα και τα αγύριστα δάνεια των κομμάτων) πετσοκόβει μισθούς, συντάξεις και φορολογεί μέχρι και τα γιαπιά; Και τι έπρεπε να γράψει η εφημερίδα του τόπου που πολιτεύεται και αγρεύει ψήφους ο βουλευτής, η ''Φωνή '' εν προκειμένου; Τι... έπαινο να του απονείμει και πως θα μπορούσε καλύτερα να ανταποκριθεί στο χρέος της έναντι της κοινής γνώμης από το να ασκήσει κριτική, δημοσιεύοντας όμως και τη δική του άποψη;
Όμως κάτι τέτοιες ''θεωρίες'' ως αυτές του κ. Τσουμάνη, εξακοντίζονται συχνά από την πλειοψηφία των πολιτικών μας, έτσι ώστε με θλίψη μας αναγκαζόμαστε να επικαλεστούμε την απάντηση του γέρου Γάλλου ''στρατάρχη των γραμμάτων'' αείμνηστου Εντμον ντε Γκονκούρ, όταν ρωτήθηκε ''σε τι χρησιμεύει η πολιτική'';
Επιτρέπει, απάντησε, να γίνεται θόρυβος γύρω από ανθρώπους που δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο ταλέντο...
Δεν θέλουμε να κατατάξουμε σ’ αυτήν την κατηγορία τον φίλο συμπατριώτη βουλευτή, αλλά ας φροντίσει και ο ίδιος γι αυτό, να αυτοπροστατευτεί λέμε, σεβόμενοι – όσο είναι δυνατόν πια - τον θεσμικό του ρόλο, υπό την προϋπόθεση της αμοιβαιότητας...
