ΣΕ μια εφημερίδα που κάνει με αξιώσεις το ντεμπούτο της, δυσκολεύεσαι να γράψεις. Μη και δυσκολέψεις το ξεκίνημά της, λίγο μη τυχόν και φέρεις σε δύσκολη θέση τους εκδότες, που όμως διακηρύττουν σε όλους τους τόνους που δεν έχουν κηδεμόνες. Το πρόβλημα όμως με αυτούς είναι πως εμφανίζονται απρόσκλητοι! Άλλωστε πολλοί θα ήθελαν να επηρεάζουν μια καινούργια εφημερίδα, η οποία ως μόνο "κηδεμόνα" πρέπει να αναγνωρίζει τους αναγνώστες της.
ΘΑ πορευτεί, διαβεβαιώνουν, "χωρίς συμπάθειες ή αντιπάθειες απέναντι σε όλα τα δημόσια πρόσωπα"! Αυτό δυσκολεύει τα πράγματα ακόμη περισσότερο. Τα δημόσια πρόσωπα εξ ορισμού είναι... αντιπαθή. Σε μένα τουλάχιστον. Αντιπαθέστατα θα έλεγα, αφού είναι εκείνα τα οποία καθορίζουν τις τύχες του τόπου τις δικές μας και μας έχουν καταστρέψει έως εξευτελισμού μας.
ΔΕΙΤΕ την Ήπειρο. Έχει όλα τα καλά του κόσμου, αλλά εξακολουθεί να έχει τα πρωτεία στην υπανάπτυξη, στη φτώχεια, στην ανεργία! Ποιά εξήγηση υπάρχει; Τα "δημόσια πρόσωπα" δεν δίνουν καμία ή μάλλον ρίχνουν τις ευθύνες σε μας! Τους εαυτούς τους στους απαλλάσσουν! Όχι λόγω... βλακείας, όπως θα ανέμενε κανείς, αλλά επειδή πιστεύουν ότι έπραξαν στο ακέραιο το χρέος τους! Ποιοί; Εκείνοι που είναι αναγνωρισμένης μεν... ανικανότητας, ικανοί δε να εκμαυλίζουν συνειδήσεις και να αναδεικνύονται!
ΟΙ περιφέροντες κορδακιζόμενοι το άχρηστο σαρκίον τους (ούτε για ...δωρητές σώματος δεν κάνουν), πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για τα χάλια μας. Δεν λέω μόνο για τα οικονομικά της χώρας, αλλά για την καταδίκη της Ηπείρου σε μια περιφέρεια χωρίς ορίζοντες. Όχι, δεν εννοώ τα βουνά που την περιβάλλουν, αλλά που την έφεραν στα δικά τους μέτρα. Εκείνα της μετριότητας και της μιζέριας!
ΑΚΟΜΗ αμφιβάλλετε; Σαράντα εφτά χρόνια στην μάχιμη δημοσιογραφία, η διαπίστωση είναι απογοητευτική και εξοργιστική. Τα ίδια θέματα απασχολούν τους Ηπειρώτες. Το αεροδρόμιο των Ιωαννίνων, η σιδηροδρομική σύνδεση, η μόλυνση των ποταμών και δη του Καλαμά, η ρύπανση του Αμβρακικού κόλπου, η έλλειψη επενδύσεων - πρωτίστως κινήτρων, η εγκατάλειψη του αγροτοκτητροφικού τομέα, η φυγή των νέων, η απουσία εμπράκτου ενδιαφέροντος για λύσεις και σε πολλά άλλα .
ΑΝΙΚΑΝΟΙ, αλλά πονηροί πολιτικάντηδες! Ενδιαφέρονται για την δική τους πορεία και όχι του τόπου. Για τον δικό τους πλουτισμό πασχίζουν και όχι να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για παραγωγή πλούτου, που θα απογείωνε την Ήπειρο και θα την τοποθετούσε στο βάθρο που της αξίζει. Θλιβεροί θεσιθήρες, που παίζουν με τις ελπίδες των πολιτών για να αποσπούν κάθε φορά την ψήφο τους και να βολεύονται εκείνοι και ο προστατευόμενος περίγυρός τους!
ΞΕΡΩ. Θα πουν ότι δίνουν μάχη για την... τουριστική προβολή και ανάπτυξη της Ηπείρου! Προγράμματα εκατομμυρίων που διατίθενται με απόλυτη αδιαφάνεια! Ταξιδεύουν, τρώνε, πίνουν , πολυμελείς αποστολές, διοργανώνουν βεβαίως και... εκθέσεις, επιστρέφουν και αντί απολογισμού μας λένε πόσο καλά πέρασαν και ποιές οι εντυπώσεις τους. Έχουν όμως την άποψη ότι προσφέρουν σημαντικό έργο και νομίζουν ότι "παραμυθιάζουν", όλους εμάς τους... αφελείς "ιθαγενείς"!
ΔΕΝ πιστεύω ότι θα αλλάξει η μοίρα μας κατά τα προσεχή χρόνια. Άλλωστε οι επιλογές των προσώπων και των πολιτικών σχηματισμών που κάνουμε, δεν επιτρέπουν καμιά αισιοδοξία. Μόνο αν αποφασίζαμε να σηκωθούμε από τους καναπέδες και αρπάζαμε... βρεγμένη σανίδα, την οποία θα χρησιμοποιούσαμε μετά μανίας επί των οπισθίων μικρών και μεγάλων ηγητόρων, ίσως υπήρξε κάποια ελπίδα! Έτσι όπως πάμε, μια ζωή θα μας κοροϊδεύουν κι εμείς θα λέμε πως... υπάρχουν και χειρότερα!
ΟΛΕΣ αυτές οι διαπιστώσεις δεν σημαίνουν ότι θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε. Πρέπει να επιμείνουμε! Για να επιτύχουμε, έστω κι αν αυτό φαίνεται ως ακατόρθωτο. Να ανατρέψουμε τα δεδομένα και να τσακίσουμε κατεστημένες νοοτροπίες , πρακτικές και πολιτικές. Δύσκολο; Είναι, αλλά μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι μας εμπαίζουν κατά τρόπο αναίσχυντο , τότε θα φανεί πολύ εύκολο να επιβάλλουμε την επιτάχυνση της πορείας του τόπου μας προς την ανάπτυξη , την στοιχειώδη έστω...

(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Τύπος της Ηπείρου")