Οι εταίροι-δανειστές, οι διεθνείς τοκογλύφοι με πρώτη τη Γερμανία μας θέλουν υποταγμένους, εξουθενωμένους και εξαθλιωμένους.

Θέλουν κι άλλα μέτρα, χαμηλότερους μισθούς πείνας, μηδαμινές συντάξεις. Η κυβέρνηση συνεχίζει , λέει, να διαπραγματεύεται χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Η διγλωσσία έχει αναχθεί σε επιστήμη και μάλιστα οι του ΣΥΡΙΖΑ δεν θυμούνται καν πόσα έλεγαν για κατάργηση του Μνημονίου με ένα νόμο.

Κάθε μέρα ακούμε για νέα μέτρα κι ενδεχόμενο χρεοκοπίας.

Αυτό λέγεται παραγωγή, διαχείριση και εφαρμογή του φόβου, του δόγματος του τρόμου.

Ζωή με την ψυχή στο στόμα, χωρίς ελπίδα και εξευτελισμένη. Έτσι μας θέλουν.

Μας τα έκλεψαν όλα, χρήματα, προοπτική και όνειρα. Σ’ αυτό συνέπραξαν και οι κυβερνήσεις μας, οι πρώην και οι νυν, που θυμίζει τις κοπέλες που λούζονταν όταν ο κόσμος χάνονταν.

Ως πότε; Εμείς τι κάνουμε; Είμαστε βυθισμένοι σε μια ευδαίμονα αμεριμνησία, δηλαδή σε αφασία. Δε βγαίνει κανείς στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί, πιστεύοντας προφανώς ότι δε θα συμβεί το ατυχές απρόοπτο.

Καλά να πάθουμε, όσα θα πάθουμε.