Δεν εκτίμησε σωστά η κυβέρνηση τις εξελίξεις ανεξάρτητα αν έχει δίκιο για τον εκβιασμό που υφίσταται και κατ’ επέκταση η χώρα μας.
Νόμιζε ότι οι δανειστές θα υποχωρούσαν στην ανένδοτη στάση της που ασφαλώς ικανοποιούσε μεγάλο τμήμα της Κοινής Γνώμης.
Ατελέσφορη όμως η απόπειρά της. Και ως ύστατο όπλο χρησιμοποίησε την προσφυγή σε δημοψήφισμα με όχι και ναι στα μέτρα.

Πάλι νόμισε ότι θα υποχωρούσαν οι δανειστές αλλά εκείνοι παρέμειναν αμετακίνητοι στις θέσεις τους και οδηγηθήκαμε σε κλείσιμο των τραπεζών, γεγονός πρωτοφανές για τη χώρα μας.

Αυτό το πλήγμα δεν το περίμενε η κυβέρνηση; Αν υποθέσουμε πως όχι, αυτό θα ήταν αφελές και γι΄ αυτό λέμε ότι εξώθησε τα πράγματα στα άκρα, ίσως ελπίζοντας ότι θα υπάρξει καλύτερη λύση η οποία όμως δε διαφαίνεται δεδομένου ότι λήγει αύριο το πρόγραμμα στήριξης που ίσχυε.

Πάμε λοιπόν σε δημοψήφισμα και ερωτάται η κυβέρνηση χωρίς απάντηση τι θα γίνει αν η πλειοψηφία απαντήσει όχι. Ποιοι σχεδιασμοί υπάρχουν; Αν επικρατήσει το ναι, πώς θα υπογράψει ο κ. Τσίπρας μέτρα με τα οποία έχει διαφωνήσει;

Η λογική απάντηση σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι θα παραιτηθεί και θα γίνουν εκλογές με υπηρεσιακή κυβέρνηση σε 25 ημέρες μέσα σε ένα εκρηκτικό κλίμα, τα πάντα διαλυμένα και τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην πλέον δυσχερή θέση.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή όπως γράφαμε πριν από λίγες ημέρες προειδοποιώντας για τις συνέπειες μη εξεύρεσης λύσης και να που, δυστυχώς, οι εξελίξεις μας επιβεβαίωσαν.

Και τώρα; Σ’ αυτό το αγωνιώδες ερώτημα την απάντηση καλούνται να δώσουν οι πολίτες αφού η κυβέρνηση δεν ανέλαβε αυτή την ευθύνη. Πολίτες, δυστυχώς, πανικοβλημένοι, και σε πλήρη άγνοια οι περισσότεροι γι΄ αυτό που καλούνται να αποφασίσουν.

Εν πάσει περιπτώσει έχουμε μια γενική στάση πληρωμών, όλα βρίσκονται στον αέρα, η κατάσταση είναι χαώδης και κανένας δεν εξηγεί πώς θα βγούμε απ΄ αυτήν και πότε.
Ας αρκεστούμε σ’ αυτά σήμερα με την ελπίδα ότι δε θα περάσουν τα διχαστικά κηρύγματα και πως οι Έλληνες δε θα «σφαχτούμε» μεταξύ μας για να επιχαίρουν όσοι το επιδιώκουν.

Ας ψηφίσουμε ό,τι καθένας επιθυμεί, αλλά χωρίς να οδηγηθούμε σε εμφύλια σύρραξη και επ΄ αυτού τα κόμματα πρέπει να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες για τη διατήρηση της ενότητας του λαού. Τουλάχιστον, ας κάνουμε αυτό αφού δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν την αξιοπρεπή πορεία της Ελλάδας.