Συστηματική καταπάτηση...
Την εικοσαετία 1987-2007, η Ελλάδα έχασε περισσότερα από έξι εκατομμύρια στρέμματα φυσικών εκτάσεων, έναντι μιας αντίστοιχης αύξησης κυρίως των γεωργικών και δευτερευόντως των αστικών καλύψεων. Η απώλεια αφορά κυρίως περιοχές χαμηλής βλάστησης, ωστόσο η καταπάτηση δασών έπειτα από πυρκαγιές δεν είναι σπάνιο φαινόμενο.
Η εκτίμηση προέρχεται από τη μελέτη «Η Ελλάδα τότε και τώρα: Διαχρονική χαρτογράφηση των καλύψεων γης 1987-2007» την οποία παρουσίασε σήμερα η WWF Ελλάς, αναδεικνύοντας παράλληλα την «απόλυτη έλλειψη τεκμηριωμένου και μακροχρόνιου εθνικού χωροταξικού σχεδιασμου"
Η χαρτογράφηση των αλλαγών υλοποιήθηκε από τη Σχολή Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ.
Σε απόλυτους αριθμούς, οι μεταβολές στις καλύψεις γης ήταν:
- Δάση: μείωση κατά 1,3 εκατ. στρέμματα
- Εκτάσεις θαμνώδους και χαμηλής βλάστησης: μείωση κατά 4,9 εκατ. στρέμματα
- Γεωργικές εκτάσεις: αύξηση κατά 5,7 εκατ. στρέμματα
- Λοιπές καλύψεις (δόμηση, έργα υποδομής κλπ): αύξηση κατά 0,3 εκατ. στρέμματα
Οι ερευνητές της οργάνωσης επισημαίνουν ωστόσο ότι τα απόλυτα νούμερα των αλλαγών δεν διηγούνται τη συνολική ιστορία, καθώς εξίσου σημαντική είναι και η μετατόπιση των καλύψεων γης ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές.
Στα Ιόνια Νησιά, για παράδειγμα, το 12,6% της συνολικής έκτασης μετατράπηκε σε γεωργική, ενώ αντίθετα στα ορεινά της χώρας, και κυρίως στην Πελοπόννησο, η αγροτική παραγωγή φαίνεται να εγκαταλείπεται.
Οι πλέον θιγόμενες φυσικές εκτάσεις είναι οι περιοχές χαμηλής βλάστησης, καθώς η απευθείας μετατροπή ενός δάσους σε τεχνητή επιφάνεια είναι σπάνια και συνοδεύεται από πολλές νομικές περιπλοκές. Όμως η σταδιακή αλλαγή ενός δάσους μέσω επαναλαμβανόμενων πυρκαγιών και η μετέπειτα κατάληψή της από τεχνητές καλύψεις είναι μία συνήθης πρακτική.
Η μελέτη, υπογραμμίζει ο γενικός διευθυντής της WWF Ελλάς, Δημήτρης Καραβέλλας,«είναι η πρώτη που απεικονίζει τις καλύψεις γης για όλη την Ελλάδα σε βάθος εικοσαετίας, ανοίγοντας μια ουσιαστική συζήτηση για την εξέλιξη και διαχείριση του χώρου στην Ελλάδα».
»Η αποτυχία στην αποτελεσματική διαχείριση αυτών των αλλαγών, δεν θα λειτουργήσει μονάχα εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά εν τέλει, θα υποσκάψει και την ίδια την προοπτική ανάπτυξης της χώρας μας, ειδικά μάλιστα, σε ό, τι αφορά τους οικονομικούς κλάδους του τουρισμού και του πρωτογενούς τομέα».
