Συνεδριάζει σήμερα το Περιφερειακό Συμβούλιο και θα πρέπει να συζητηθεί εκτός ημερήσιας διάταξης το φιάσκο με τη συμμετοχή της Περιφέρειας στον πλειστηριασμό για κτίριο της SPIDER AE, του θείου του κ. Καχριμάνη.
Διότι επρόκειτο για παρανομία με πατέντα παρασύροντας ο περιφερειάρχης με τον νομικό του σύμβουλο το Σώμα, σε γκάφα ολκής.
Η εισήγηση του αρμοδίου οργάνου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης προς την επιτροπή του άρθρ 18 του νόμου 2218/1994, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.
Δείτε τι λέει:

"Γ. Οι ως άνω αναφερόμενες αποφάσεις κρίνουμε ότι πάσχουν νομιμότητας, καθώς:
1) Δεν προβλέπεται σε καμία διάταξη νόμου η συμμετοχή των περιφερειών και των νομικών προσώπων τους, δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, σε διαδικασία πλειστηριασμού κατασχεμένης περιουσίας για την απόκτηση ακινήτου. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 23 του Π.Δ. 242/1996 (που ισχύει και για τα νομικά πρόσωπα των πρώην νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων και νυν περιφερειών) προβλέπονται δύο τρόποι απόκτησης ακινήτου: με μειοδοτική δημοπρασία που διενεργείται από την ίδια την περιφέρεια (κατά τα άρθρα 16 – 22 του ιδίου διατάγματος) και κατ’ εξαίρεση με απευθείας αγορά, όταν κρίνεται ότι μόνο ένα ακίνητο είναι κατάλληλο για την εκτέλεση του επιδιωκόμενου σκοπού. Ακόμη κι αν ήθελε κριθεί ότι η πλειοδοσία και η κατακύρωση πλειστηριασθέντος ακινήτου εξομοιώνεται με απευθείας αγορά, αμφίβολο είναι, - όταν συμμετέχει σε αυτήν, ως υποψήφιος πλειοδότης, φορέας του δημοσίου - , αν η ίδια η διαδικασία αναγκαστικού πλειστηριασμού παρέχει εχέγγυα διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος, σκοπός που οπωσδήποτε θα πρέπει να προτάσσεται στη δραστηριότητα όλων των νομικών προσώπων του δημοσίου και των ΟΤΑ, ακόμη και των ΝΠΙΔ. Ειδικά δε ως προς τα Περιφερειακά Ταμεία Ανάπτυξης, δυνάμει των άρθρων 190 § 2 και 192 § 1 Ν. 3852/2010 (αναφορικά με το σκοπό που επιτελούν και τους πόρους που διαθέτουν), της αιτιολογικής έκθεσης του Ν. 3852/2010 και του άρθρου 14 § 1 περ. β΄και δ΄ του Ν. 4270/2014 (που ορίζονται οι φορείς γενικής κυβέρνησης), προκύπτει ότι, αν και νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, λειτουργούν κυρίως ως φορείς δημόσιας εξουσίας (σχετική η αρ. 85/2000 ΓνΝΣΚ - Τμήμα Γ΄-).
2) Ακόμη κι αν γίνει δεκτός ο ισχυρισμός ότι με τη συμμετοχή σε πλειστηριασμό η Περιφέρεια προβαίνει σε απευθείας αγορά ακινήτου, κατά τα διαλαμβανόμενα στη διάταξη του άρθρου 23 του Π.Δ/τος 242/1996, τόσο η απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, όσο και η απόφαση του Περιφερειακού Ταμείου δεν αιτιολογούνται επαρκώς, κυρίως ως προς το στοιχείο της μοναδικότητας του ακινήτου. Η αναφορά στη μελέτη σκοπιμότητας για τη δημιουργία του εκθεσιακού κέντρου και στις απαιτήσεις της δεν αποδεικνύει ότι τα ακίνητα που εκπλειστηριάζονται είναι τα μοναδικά στην περιοχή που πληρούν τις προδιαγραφές της μελέτης, κι επιπλέον η μοναδικότητα των εν λόγω ακινήτων δεν προκύπτει ούτε από το φάκελο της υπόθεσης.
3) Από τις ελεγχόμενες αποφάσεις δεν προκύπτει ότι ζητήθηκε από πιστοποιημένο εκτιμητή ο προσδιορισμός της αγοραίας αξίας των ακινήτων, γεγονός που αποτελεί στοιχείο τυπικής νομιμότητας της μεταβίβασης κυριότητας ακινήτου στους/από τους ΟΤΑ β΄ βαθμού. Εν προκειμένω, (αν ήθελε κριθεί νόμιμη η συμμετοχή του Περιφερειακού Ταμείου Ανάπτυξης σε αναγκαστικό πλειστηριασμό) η εκτίμηση της αξίας προφανώς προηγείται της συμμετοχής στη διαδικασία πλειστηριασμού, μιας και με τις εν λόγω αποφάσεις δίνεται εντολή για πρώτη (και τελική) προσφορά του ΠΤΑΗ στο ποσό των 1.000.001,00 € για το πρώτο ακίνητο και 30.001,00 € για το δεύτερο ακίνητο.»