Συνεχίζεται στην Ήπειρο η πορεία του Σπύρου Ριζόπουλου, με αμείωτο ενδιαφέρον και με τη συμμετοχή των πολιτών με συναντήσεις που εξελίσσονται σε κοινωνικές διαβουλεύσεις μέσα από ένα πλαίσιο παραγωγικών συνομιλιών.
Την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκε διαδοχικά στη Χρυσοβίτσα, στη Ραβενή, στην Ανατολή και στο Καλπάκι με στόχο σε σύντομο χρονικό διάστημα να έχει επισκεφθεί -όπως έχει υποσχεθεί- όλους τους Καλλικρατικούς δήμους της Ηπείρου μιλώντας με τους κατοίκους τους.

Στη Χρυσοβίτσα Μετσόβου τα τρία βασικά σημεία που απασχόλησαν τη συνάντηση του Σπύρου Ριζόπουλου με τους κατοίκους ήταν η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής με τη διεύρυνση της ανάπτυξης και στα υπόλοιπα χωριά και όχι αποκλειστικά στο Μέτσοβο απλώνοντας έτσι το τουριστικό προϊόν, οι επιδοτήσεις των υποδομών και η καθιέρωση της περίφημης πατάτας Χρυσοβίτσας σε βασικό πυλώνα εξαγωγής για την ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής της περιοχής.

Ειδικότερα, πλαίσια του μοντέλου περιφερειακότητας που προτάσσει ως μοντέλο διοίκησης εξήγησε ότι σήμερα αντιλαμβανόμαστε την έννοια της περιφέρειας πολύ μυωπικά και αυτό είναι σαφές γιατί ακόμη και μέσα στον ίδιο το δήμο Μετσόβου υπάρχουν δύο ταχύτητες: Προνομιούχοι και λιγότερο προνομιούχοι. Συνεπώς όταν μέσα σε ένα δήμο ο οποίος αποτελεί αναγνωρισμένα και περιοχή προνομιακή για τον περιφερειάρχη συμβαίνει αυτό, πόσο μάλλον συμβαίνει αυτό στο σύνολο της περιφέρειας.

Εφικτή πραγματικότητα με απλό σχέδιο

Συγκεκριμένα, σε αυτή της διαδικασία ο Σπύρος Ριζόπουλος περιέγραψε μια εφικτή πραγματικότητα και εξηγώντας το εξής απλό σχέδιο ανέφερε χαρακτηριστικά: «Από την Εγνατία υπάρχουν δύο ατελείς κόμβοι. Ο ένας οδηγεί στα Τζουμέρκα και ο άλλος στα Ζαγόρια. Η υλοποίηση των δρόμων αυτών ουσιαστικά μεταμορφώνει το τουριστικό προϊόν. Κανένας στην Ήπειρο, σε οποιοδήποτε σημείο, εκτός κι αν έχει αναφορά καταγωγής, δεν μένει πάνω από μια ή δυο βραδιές καθώς δεν υπάρχει οργανωμένος τουρισμός, αλλά μόνον περιστασιακός.
Αυτό, γιατί δεν υπάρχει οργανωμένη στρατηγική εξωστρέφειας, στρατηγική προβολής και δεν υπάρχει, τελικά, ένα συγκεκριμένο προϊόν. Φανταστείτε, λοιπόν, ότι με την κατασκευή των συγκριμένων κόμβων της Εγνατίας που ήδη έχουν μελετηθεί και υπάρχουν ακόμη και τοποθετημένες πινακίδες ένας τουρίστας -στο πλαίσιο του προγράμματος Πίνδος που είναι ένα από τα μεγάλα έργα πνοής που προτείνει- θα μπορεί με μια επίσκεψη να βρεθεί μέσα σε μισή ώρα να βρεθεί από τα Ζαγόρια στο Μέτσοβο και τα Τζουμέρκα. Συνεπώς ένας προορισμός δύο ημερών γίνεται προορισμός πέντε ημερών με ότι αυτό συνεπάγεται για την τοπική οικονομία και την προστιθέμενη αξία της περιοχής.
Επίσης πρέπει να αποβάλλουμε την αναχρονιστική εσωστρέφεια για το που θα μένει ο τουρίστας. Μπορεί να μένει για παράδειγμα στα Ζαγόρια ή στο Βουλγαρέλι και να πηγαίνει για φαγητό στο Μέτσοβο ή και το αντίστροφο. Αυτό πρωτίστως πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι ο τζίρος για την περιοχή, κάτι που θα φέρει τελικά την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη.»

Στη συνέχεια του συγκεκριμένου οδοιπορικού, στη Ραβενή Φιλιατών στις 13 Απριλίου ο Σπύρος Ριζόπουλος ενημέρωσε τους έκπληκτους ακροατές του ότι κατάγεται από το χωριό Μαλούνι όπου γεννήθηκε η μητέρα του, όταν ο δάσκαλος παππούς του έφυγε κυνηγημένος από τη Βόρειο Ήπειρο εγκαταστάθηκε προσωρινά εκεί.
Παράλληλα όμως, εξήγησε τον τρόμο με τον οποίο θα επιστρέψει η ζωή στα κάποτε δυναμικά χωριά της περιοχής που έχουν ερημώσει. Έκανε λόγο για στρατηγική εξωστρέφειας πέραν της εμμονής της Περιφέρειας να κατευθύνει τους πάντες στην πρωτογενή παραγωγή. Ζήτησε να αξιοποιηθεί τουριστικά αυτός ο απίστευτος ορεινός όγκος και πρότεινε την επέκταση της «Παραεγνατίας» από τα χωριά της περιοχής των Φιλιατών έως και τα Ζαγόρια αφού προστεθεί άλλος ένας κόμβος.
Από την πλευρά των κατοίκων εκφράστηκε μεγάλη αγωνία για το θέμα των πετρελαίων στο Νομό Ιωαννίνων, καθότι εκκρεμούν και ζητήματα εκεί. Ρωτήθηκε ανοιχτά εάν είναι υπέρ των επενδύσεων στους υδρογονάνθρακες και απάντησε ευθαρσώς «ναι». Αλλά, όπως εξήγησε, αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλη σύγχυση με “διάσταση διαπλοκής”.
Υπήρξαν πολλές απορίες για την έννοια της περιφερειακότητας και δόθηκε η ευκαιρία στο Σπύρο Ριζόπουλο να εξηγήσει πως μέσα από αυτό το νέο μοντέλο τοπικής αυτοδιοίκησης, μπορεί να γίνει διάχυση οικονομικής ευρωστίας ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο χωριό και να αξιοποιηθούν περιοχές που δεν φαίνονται κοντινές στου Φιλιάτες.

Τρίτος σταθμός του οδοιπορικού ήταν η Ανατολή όπου η συζήτηση εστιάστηκε κυρίως στη λίμνη των Ιωαννίνων. Ο Σπύρος Ριζόπουλος επισήμανε ότι δυστυχώς το πολιτικό σύστημα και οι τοπικοί άρχοντες των Ιωαννίνων έχουν την εντύπωση ότι η καθαριότητα της λίμνης είναι ένα απλό θέμα. Χαρακτηριστικό είναι, όπως είπε, ότι μερικοί πιστεύουν ότι αν πετάξουν ένα τεράστιο... τουμποφλό μέσα στη λίμνη, αυτή αυτόματα θα καθαριστεί «δια μαγείας». Στα πλαίσια της περιφερειακότητας στην περίπτωση της λίμνης τόνισε ότι «επιβάλλεται να μελετηθούν οι εισροές νερού από τον Αώο, για την ανανέωση των νερών». Ακόμη αποκατάσταση της οικονομίας στο Νησάκι της λίμνης, που έχει ερημώσει με δημιουργία γέφυρας σύνδεσης με την Ντραμπάτοβα και το σπάσιμο του “καρτέλ των πλοιαρίων”. Τέλος, περιβαλλοντική μελέτη όλης της διαδρομής των νερών μέχρι τις εκβολές του Καλαμά κοντά στη Σαγιάδα.
Πολλοί ήταν αυτοί που δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν στην ομιλία της 26ης Φεβρουαρίου στο Grand Serai, ζήτησαν και πήραν απαντήσεις για τα ζητήματα της πόλης.

Τέλος, ο Σπύρος Ριζόπουλος την Κυριακή 15 Απριλίου βρέθηκε στο Καλπάκι του Δήμου Πωγωνίου. Ως γνωστόν είναι η περιοχή εντοπιότητάς του καθώς ο πατέρας του ήταν διευθυντής στη Μονή Βελλάς τη δεκαετία του 80 και ο ίδιος γεννήθηκε στη Βροντισμένη.
Εκεί συζητήθηκε έντονα το θέμα των πετρελαίων και ο Σπύρος Ριζόπουλος εξήγησε όπως και στη Ραβενή ότι είναι υπέρ των επενδύσεων, αλλά δεν έχει υπάρξει επαρκής ενημέρωση με αποτέλεσμα να δημιουργείται ανασφάλεια στους κατοίκους.

Εστίασε την κριτική του σε τρία σημεία:
Πρώτον θεωρεί ότι υπήρξε απουσία του περιφερειάρχη από τις κοινωνικές διαβουλεύσεις, δεύτερον άφησε σαφείς αιχμές κατά του μεταλλειολόγου καθηγητή που υπέγραψε τη μελέτη περιβάλλοντος και τρίτον κατηγόρησε ευθέως το υπουργείο για ολιγωρία και την εταιρεία για ομφαλοσκόπηση κρυβόμενη πίσω από το γεγονός εξαγοράς μεριδίου της από τη Repsol.
Επανέλαβε την πρότασή του για αποκατάσταση των ανταποδοτικών οφελών ξεκαθαρίζοντας ότι ενώ η περιφερειακή Αρχή έχει ψηφίσει και εγκρίνει το νόμο Μανιάτη δεν έχει καμία πρόβλεψη μετακύλισης ανταποδοτικών στους δήμους που εμπλέκονται.
Παράλληλα, έθεσε ζήτημα γιατί ενώ επί 100 χρόνια τα Πωγώνια ήταν υπόδειγμα βοτανολογίας πέφτουν και αυτά θύμα της μονομανίας με την κτηνοτροφία. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ανέφερε τον λυκίσκο ότι πιο ακριβό υπάρχει σε ζήτηση.
Κατηγόρησε ευθέως την Περιφέρεια για την μη εύρεση κονδυλίων για την έτοιμη να ξεκινήσει κατασκευή της επέκτασης της Ιονίας οδού αρχικά μέχρι το Καλπάκι, θεωρώντας ότι δίνει προτεραιότητα σε άλλους δρόμους που μόνο προβλήματα δημιουργούν και περιορίζει τα Πωγώνια σε μια ιδιότυπη απομόνωση ενώ το κέντρο του ακόμη και σήμερα μόνο 30 λεπτά από την πόλη.
Στα πλαίσια της περιφερειακότητας στην οποία αναφέρθηκε και στη Χρυσοβίτσα και στη Ραβενή στον κόμβο τουριστικών προορισμών που περιέγραψε εξήγησε ότι από τη στιγμή που θα επεκταθεί ο δρόμος από τα Ζαγόρια μέχρι τους Φιλιάτες, πολύ εύκολα μαζί με το κομμάτι επέκτασης της Ιονίας οδού θα σχηματιστεί κόμβος στην περιοχή του Πωγωνίου και αυτό θα εκτοξεύσει το ενδιαφέρον για την περιοχή. Και έτσι τα Πωγώνια θα βρεθούν συνδεδεμένα με μια σειρά προορισμών από τη Ραβενή μέχρι τα Τζουμέρκα μέσω Εγνατίας και Ιονίας οδού.

Τέλος ρωτήθηκε για την απλή αναλογική και απάντησε: «Στηρίζω ανοιχτά την απλή αναλογική μόνο στη τοπική αυτοδιοίκηση. Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αποφάσεων λαμβάνεται ούτως ή άλλως ομόφωνα και κατά δεύτερο στις πολιτισμένες χώρες της δύσης στην τοπική αυτοδιοίκηση ισχύει η απλή αναλογική.»
Και εξήγησε: «Ακόμη κι αν συμφωνήσω με τη λογική εκείνων που πιστεύουν ότι αυτό θα δημιουργήσει χάος αποφάσεων, το κόστος της μετάβασης σε μια πολιτισμένη διακυβέρνηση τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου οι όλοι να συνεννοούνται ώριμα είναι ένα κόστος που αξίζει να πληρώσουμε.
Ο μόνος λόγος που η νυν περιφερειακή αρχή είναι αντίθετη είναι για να μπορεί απρόσκοπτα να συνεχίσει το υπάρχον μοντέλο διαπλοκής και πελατειακών σχέσεων που έχει καταδικάσει την Ήπειρο σε οπισθοδρόμηση.»