Οι προσδοκίες της συγκυβέρνησης ότι στην πρώτη ψηφοφορία για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας θα υπήρχαν τουλάχιστον 165-167 ψήφοι, διαψεύστηκαν. Η επιλογή συγκέντρωσε μόλις 160, μακριά δηλαδή από το στόχο, έτσι ώστε όσο πλησιάζουμε στην δεύτερη ψηφοφορία και κυρίως στην τρίτη να φαντάζει αδύνατο να βρεθούν 180 βουλευτές που απαιτούνται. Η επίσπευση της εκλογής Προέδρου μαζί και η απόφαση της Κυβέρνησης για έξοδο από το μνημόνιο στο τέλος Δεκεμβρίου, προκάλεσε τις αλυσιδωτές αρνητικές αντιδράσεις των αγορών και των δανειστών, για να φτάσει η Κυβέρνηση να ζητήσει προς το παρόν δίμηνη παράταση του μνημονίου, αναδιπλούμενη ατάκτως και να επικαλείται (για να εκλέξει τον κ. Δήμα) τρομακτικούς κινδύνους για την οικονομία και τη χώρα που βυθίζεται.
Λίγο πριν όμως, διαβεβαίωνε ότι η οικονομία έχει σταθεροποιηθεί, ότι είμαστε στην έξοδο από την κρίση, ότι έρχεται η ανάπτυξη και για όλα αυτά επιστράτευσε τους βουλευτές και τα στελέχη της για να μας πείσουν. Οι ίδιοι τώρα, εν όψει της εκλογής Προέδρου, αναπτύσσουν άλλη επιχειρηματολογία, επισείοντας σενάρια τρόμου για το μέλλον, ειδικώς αν οδηγηθούμε σε εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει. Οι αγορές αγρίεψαν και από την αμετροέπεια στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και το υπό του κ. Τσίπρα ρηθέν ότι «θα χορέψει τις αγορές πεντοζάλι», για να μας προειδοποιούν να μην πάμε σ’ εκλογές ή αν αυτό γίνει να μην υπερψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η τρομοκρατία των πολιτών στο αποκορύφωμά της, οι οποίοι διερωτώνται, αν όντως η Ελλάδα κινδυνεύει εκ νέου να καταστραφεί, για ποιο λόγο δεν κάθονται όλοι μαζί οι ηγέτες να συζητήσουν και να βρουν λύση. Γιατί επιλέγουν να κινούνται με μικροπολιτικούς στόχους, άλλοι παραμονής στην εξουσία και άλλοι κατάληψής της;
Εν πάση περιπτώσει, πιθανότατα οδεύουμε τάχιστα προς εκλογές με ο,τιδήποτε σημαίνει για τη σταθερότητα και την οικονομία. Και ας σημειωθεί τούτο, έτσι για την ιστορία: Τον κ. Σαμαρά στοιχειώνει το 1993 όταν ανέτρεψε την κυβέρνηση της Ν.Δ. Τα συμφέροντα επέβαλαν τότε τις θελήσεις τους, το ίδιο κάνουν και τώρα.
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΛΤΣΗΣ
