Η Ελληνοαμερικανική Ένωση φιλοξένησε στις 19 Νοεμβρίου, την πρώτη επίσημη παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της Τατιάνας Αβέρωφ με τίτλο Δέκα ζωές σε μία που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Ένα μυθιστόρημα με ήρωες υπαρκτούς και γεγονότα πραγματικά, που ζωντανεύει την ταραγμένη ατμόσφαιρα και τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα, από το 1908 μέχρι τις αρχές του Εμφυλίου. Ένα βιβλίο που είναι ταυτόχρονα βιογραφία, μαρτυρία και ταξίδι αναζήτησης.
Η αίθουσα της Ένωσης γέμισε ασφυκτικά από νωρίς το απόγευμα με ανθρώπους από τον χώρο της πολιτικής, της τέχνης, του βιβλίου, των γραμμάτων, από συνεργάτες και φίλους της συγγραφέως και του πατέρα της. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, τίμησε με την παρουσία του την εκδήλωση. Πολλοί υπουργοί, βουλευτές, πολιτικοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι έδωσαν το «παρών». Μεταξύ άλλων παρευρέθησαν ο Γιώργος Βότσης, η Ρέα Γαλανάκη, η Μαριέτττα Γιαννάκου, ο Βασίλης Γκουρογιάννης, ο Νίκος Δαββέτας, ο Άγγελος Δεληβορριάς, ο Σωτήρης Δημητρίου, ο Νικήτας Κακλαμάνης, η Όλγα Κεφαλογιάννη, ο Βαγγέλης Κούτας, η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, ο Χριστόφορος Λιοντάκης, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ο Ανδρέας Λυκουρέντζος, η Ζέττα Μακρή, η Ελένη Μπίστικα, ο Χρήστος Μπουλώτης, η Άννα Παναγιωταρέα, ο Στέφανος Πεσμαζόγλου, ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο Κωστής Χατζηδάκης κ.ά.
Ο Πρόεδρος της Ένωσης Κρις Σπύρου καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους, ενώ την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Ηλίας Μαγκλίνης, ο οποίος στην εισαγωγή του τόνισε πως το βιβλίο της Τατιάνας Αβέρωφ είναι ένα βιβλίο που μας αφορά όλους· ένα βιβλίο που εκδίδεται σε μια κρίσιμη περίοδο και μιλά για μια προσωπικότητα από την οποία μπορούμε όλοι μας να αντλήσουμε κουράγιο και να υιοθετήσουμε αξίες όπως την αυταπάρνηση και την ακεραιότητα που διέκριναν τον Ευάγγελο Αβέρωφ· ένα βιβλίο με δυνατό, εξομολογητικό κείμενο που δεν αγιογραφεί τον πατέρα, αλλά αντίθετα πολλές φορές μας εκπλήσσει.
Τον λόγο πήρε ο Υπουργός Πολιτισμού Κωνσταντίνος Τασούλας μιλώντας για τον Ευάγγελο Αβέρωφ, τον πολιτικό, τον άνθρωπο, τον πατέρα. «Δεν μπορούσα να σε προλάβω. Σε κατάπινε η μαύρη λιμουζίνα», γράφει η συγγραφέας στο βιβλίο και ο Υπουργός καταλήγει πως το βιβλίο είναι ταυτόχρονα βιογραφία και μαρτυρία, μα πάνω απ’ όλα είναι η γνωριμία της κόρης με τον πατέρα που διακρίνεται από λογοτεχνική ωριμότητα και ιστορική ακρίβεια. Ο Υπουργός ξεκίνησε την ομιλία του απαγγέλλοντας όλο το ποίημα του Καβάφη «Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες» κι έκλεισε με μια φράση του πολιτικού του μέντορα που του την είχε εκμυστηρευτεί χρόνια πριν: «Έχω κόμπλεξ καθήκοντος». Μια φράση που συνοψίζει σε τρεις μόνο λέξεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου.
Ο ζωγράφος Γιώργος Ρόρρης έκανε λόγο για ένα εγχείρημα δύσκολο, αφού η συγγραφέας είχε να αντιμετωπίσει τον ίσκιο του πατέρα της. Όπως όμως ένα έργο τέχνης είναι δυνάμει πορτρέτο του δημιουργού του, έτσι και ο Λόλης (ο Ευάγγελος Αβέρωφ) γίνεται μυθιστορηματική προσωπικότητα που είναι επινοημένη από τη συγγραφέα. «Η Μαντάμ Μποβαρύ είμαι εγώ» είχε πει ο Φλωμπέρ. «Ο Λόλης είναι της Τατιάνας» σημειώνει ο Γιώργος Ρόρρης.
Η μεταφράστρια και κριτικός λογοτεχνίας Κατερίνα Σχινά μοιράστηκε με το κοινό την εικόνα που της ερχόταν στον νου καθώς διάβαζε το βιβλίο: ένα απλωμένο χέρι που προσπαθεί να αγγίξει, να γνωρίσει. Και συνέχισε λέγοντας πως το βιβλίο της Τατιάνας Αβέρωφ είναι η ψυχική αυτοβιογραφία της κόρης παράλληλα με την ανασύνθεση της ζωής του πατέρα.
Ο συγγραφέας Στρατής Χαβιαράς αναφέρθηκε στο βιβλίο σημειώνοντας πως μια αληθινή ιστορία είναι καλή λόγω της γραφής της. Η συγγραφέας κατόρθωσε με ώριμο λόγο και ψύχραιμη αγάπη να σταθεί στη σκιά του πατέρα της.
Φανερά συγκινημένη η συγγραφέας ευχαρίστησε όλους τους ομιλητές, τους φίλους της, τους εκδότες Νώντα και Βάσω Παπαγεωργίου, την επιμελήτριά της Ελένη Μπούρα, το κοινό, τους ανθρώπους της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και απευθυνόμενη στον πρωθυπουργό είπε: «Αγαπητέ Αντώνη είσαι εδώ ως φίλος που αγαπούσες τον πατέρα μου και η εκτίμηση ήταν αμοιβαία». Η Τατιάνα Αβέρωφ μάς εξομολογήθηκε πόσο την παίδεψε το βιβλίο, στην αρχή η ιδέα (πέντε χρόνια το στριφογύριζε στο μυαλό της), κι έπειτα η συγγραφή (άλλα πέντε χρόνια χρειάστηκε για να το βάλει στο χαρτί). Ήξερε ότι ήθελε να γράψει μυθιστόρημα. Κι έτσι έπρεπε να αντιμετωπίσει την ερώτηση: Γίνεται μυθιστόρημα που να ιστορεί την αλήθεια; Προσπάθησε λοιπόν να καταγράψει την αλήθεια των γεγονότων και να επινοήσει την αλήθεια της μυθοπλασίας. Δεν ήταν εύκολο, αφού ήταν απαραίτητο να πάρει τις αποστάσεις της από τον ήρωά της, που ήταν ο ίδιος ο πατέρας της, ένα δημόσιο και πληθωρικό πρόσωπο. Κλείνοντας τη σύντομη ομιλία της σημείωσε πως το βιβλίο ανήκει πια στους αναγνώστες και διάβασε ένα απόσπασμα από το τέλος του βιβλίου. «Η αγάπη, λένε, θέλει δυο ολόκληρους ανθρώπους. Σε ασπάζομαι, πατέρα, τώρα πια μπορώ να σ’ αγαπήσω. Συγνώμη που άργησα τόσο. Να ξέρεις πως φίλησα και τη μητέρα».
Ακολούθησαν σύντομοι χαιρετισμοί από τον Πρόεδρο του Hellenic American University Λεωνίδα-Φοίβο Κόσκο και τον εκδότη Νώντα Παπαγεωργίου. Η βραδιά έκλεισε με τη συγγραφέα να υπογράφει βιβλία για τους εκατοντάδες φίλους της, ανάμεσά τους και πολλοί Μετσοβίτες που ήρθαν να τιμήσουν τον ευεργέτη τους.