Του Κώστα Καλτσή

«Δημοσιογραφία θα πει να δημοσιεύεις όσα ενοχλούν τους άλλους και δεν θέλουν να μαθευτούν. Όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις» (Τζώρτζ Όργουελ). Η δημοσίευση (γραπτώς ή προφορικώς) αφορά βεβαίως τους επώνυμους, τους παράγοντες, τους δημόσιους άντρες και γυναίκες, όσους ασκούν εξουσία, τους αναμιγνυόμενους με τα Κοινά και επηρεάζουν έστω και

στο ελάχιστο τη ζωή μας. Αυτή την αρχή της δημοσιογραφίας ακολουθήσαμε στα 45 χρόνια που πέρασαν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες, με σεβασμό όμως στα γεγονότα, στον άνθρωπο και στην πολιτική – τακτική του Μέσου Ενημέρωσης όταν αυτό δεν ήταν δικό μου, όπως συνέβαινε τα τελευταία δύο χρόνια που συμμετείχα ως σχολιαστής στο δελτίο ειδήσεων του I.T.V - και τους ευχαριστώ για την τιμή. Οι απόψεις μου συχνά ενοχλητικές για πολλούς – η αλήθεια πάντοτε είναι ενοχλητική – κυρίως δε αυτές που παρουσιάζονται εδώ στο tapsi με ντοκουμέντα – αυτό ενοχλεί περισσότερο – δεν επιτρέπουν φέτος να είμαι εκεί. Προτιμώ να απέχω από το να υμνώ και να κάνω… αγιογραφίες. Θα έλεγα δε ότι η παρουσία μου εξοργίζει ορισμένους «παράγοντες» και με πλήρη γνώση των δεδομένων λέω ότι δεν μπορούν να χωνέψουν ακόμη ότι… υπάρχω!

Όσο όμως υπάρχω, θα δημοσιεύω όλα όσα ενοχλούν και θέλουν όσοι άθλιοι και φαύλοι μέχρι το μεδούλι να τα κρύψουν, που οι ίδιοι αδιαφορούν για την εξαθλίωση του λαού, ενδιαφερόμενοι μόνο για την εξουσία και να θησαυρίζουν. Διότι απλώς εδώ κάνουμε δημοσιογραφία κι όχι δημόσιες σχέσεις με ο,τιδήποτε σημαίνει αυτό!