Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην συγκλονίστηκε από την δολοφονία του 34χρονου στο Κερατσίνι και να μην ανησυχεί από τα αυξανόμενα κρούσματα βίας ανά την Ελλάδα, η οποία ζει και το δράμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Το γεγονός δε ότι το θύμα ήταν οπαδός της Αριστεράς και αντιφασίστας, όπως περιγράφεται, και ο δράστης μέλος, όπως δήλωσε, της Χρυσής Αυγής, προσέδωσε μυθιστορηματικές διαστάσεις στο έγκλημα και αναστάτωσε το πολιτικό σύστημα, με τα κόμματα του λεγόμενου
“συνταγματικού τόξου” που ανασκουμπώθηκαν αναζητώντας τρόπους αφανισμού της Χρυσής Αυγής, ως εγκυμονούσης μέγιστο κίνδυνο για την ομαλότητα και την δημοκρατία.
Δεν πρόκειται να αναλύσουμε εδώ το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και της δράσης της, ούτε ότι ο δράστης της πριν ενταχθεί σε αυτή ήταν οργανωμένος σε κόμμα της Αριστεράς ή ότι το θύμα ήταν αθεράπευτα ρομαντικός αντιφασίστας. Το ρόλο αυτό έχουν αναλάβει εργολαβικώς τα ΜΜΕ της Αθήνας και κάποια περιφερειακά, των οποίων οι εντολείς τα κατέστησαν γραφικά και αναξιόπιστα, επιστρατεύοντάς τα στην προσπάθεια να στρέψουν αλλού το βλέμμα τους οι πολίτες και όχι στα ολοένα διογκούμενα αδιέξοδά τους. Λυπούμαστε που θα δυσαρεστήσουμε δεξιούς και αριστερούς, αλλά, το είπαν μία, δύο, τρεις, ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση και το εμπεδώσαμε. Εκείνο που δεν λένε, ότι ένας βλάξ δολοφόνησε ένα νέο άνθρωπο χωρίς λόγο, διαπράττοντας ένα έγκλημα για το οποίο δεν υπάρχουν ελαφρυντικά, ενώ μας λένε πως επειδή το θύμα ήταν αριστερό, καθιστά το έγκλημα ειδεχθέστερο. Αν τύχαινε και ήταν δεξιός – θα μπορούσε να συμβεί- δεν θα χάλαγε και ο κόσμος, αυτό περίπου μας λένε... Αυτό μας λένε και η αριστερά επενδύει δυστυχώς στο θάνατο του 34χρονου, για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Δυστυχώς τυμβωρυχεί και αποδεικνύεται κάθε μέρα από τον τρόπο που αντιμετωπίζει το τραγικό γεγονός με τα ΜΜΕ να “σπεκουλάρουν” ως θλιβερές θεραπαινίδες μιας υποκριτικής και εξουθενωμένης αριστεράς και ενός αμήχανου και άθλιου συστήματος εξουσίας.
Οι μέθοδοι, οι πράξεις της Χρυσής Αυγής και στελεχών της είναι καταδικαστέες και χωρίς δισταγμό λέμε πως αν είναι εγκληματική οργάνωση να διωχθεί απηνώς. Όμως από πολλές πλευρές εκφράζονται φόβοι ότι με την “πρεμούρα” που δείχνουν τα άλλα κόμματα να πείσουν πιο είναι περισσότερο εντός του “συνταγματικού τόξου”, ποιο θα προτείνει πλέον σκληρότερα μέτρα, υπάρχει κίνδυνος ότι βρισκόμαστε πιο κοντά στο να τεθούν υπό διωγμό οι ιδέες.
Δηλαδή να αρχίσει να διώκεται ως “ιδέα” ο αναρχισμός, ο κουμμουνισμός, ο σοσιαλισμός, ο φιλελευθερισμός και πάει λέγοντας, αναλόγως με το τί βολεύει τους εκάστοτε εξουσιαστές, παρά τα οριζόμενα από το Σύνταγμα, το οποίο δεν διστάζουμε να πούμε ότι το κατάντησαν σαν την κλίνη του Προκρούστη και που το καταπατούν συστηματικώς με όσα μέτρα λαμβάνονται ερήμην του λαού και της Βουλής.
Δεν πρόκειται να ισχυριστούμε κι εμείς το υπό του κ. Μάκη Βορίδη ρηθέν ότι και το ΚΚΕ βρίσκεται εκτός του “συνταγματικού τόξου” αφού στις καταστατικές του αρχές ορίζεται η βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος επιμένοντας στην λαϊκή εξέγερση. Αφότου όμως νομιμοποιήθηκε από τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974 δείχνει να σέβεται τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού και ουδέποτε έχει προβεί σε πράξεις βίας. Άλλωστε η αμφισβήτηση των μεθόδων διακυβέρνησης της χώρας, οι ιδέες για ένα άλλο τρόπο και άλλο καθεστώς, δεν είναι δυνατόν να πει οποιοσδήποτε ότι συνιστούν αδίκημα. Είναι όμως πολιτικό ατόπημα η εκμετάλλευση του θανάτου ενός αριστερού πολίτη από ένα Χρυσαυγίτη, που με την ηλιθιότητά του έδωσε έναν ακόμη ήρωα στην Αριστερά (που κανείς δεν γνωρίζει αν ήθελε να γίνει ήρωας με ταμπέλα), η οποία εμφανίζεται ως διωκόμενη, όταν είναι η κυρίαρχη (παρά τα πενιχρά εκλογικά και δημοσκοπικά ευρήματα) πολιτική δύναμη- ιδεολογία στην Ελλάδα, που επιβάλλει- όσο και αν φαίνεται περίεργο- της θελήσεις της και σηματοδοτεί τις εξελίξεις. Ότι τώρα ΝΔ και Πασόκ την χρησιμοποιούν για να αποπροσανατολίσουν, όπως τη χρησιμοποιούσαν κάθε φορά στο παρελθόν για να επιτύχουν διάφορους στόχους επιβεβαιώνει την άποψή μας για την δύναμη και τις δυνατότητές της διαχρονικά. Πως δέχεται όμως να παίζει αυτό το ρόλο, είναι που μένει να εξηγήσει κυρίως το ΚΚΕ.
Εν πάση περιπτώσει, το θλιβερό είναι ότι βλέπουμε έναν... “παραδαρμό” στα κόμματα, έναν πανικό που θέλουν να τον μεταφέρουν στους πολίτες, χρησιμοποιώντας το θάνατο του άτυχου 34χρονου για να τους αποπροσανατολίσουν από τα τρομακτικά προβλήματα που ζουν συνεπικουρούμενα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ.
Περισσότερη νηφαλιότητα, ψυχραιμία και εφαρμογή των νόμων απλώς θα βοηθούσαν στο να υπάρξει ηρεμία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της κρίσης, πολιτικής-κοινωνικής-οικονομικής. Οι ανώφελες αντιπαραθέσεις, οι από τηλεοράσεων συζητήσεις- τρόπος του λέγειν- οι δήθεν σπουδαίες αναλύσεις περί της βίας και της πάταξής της, ανεβάζουν στα ύψη την ένταση, όταν οι πολίτες μαζί με την χώρα βυθίζονται ολοένα και πιο πολύ στην ανέχεια και στην απόγνωση που είναι και η γενεσιουργός αιτία της βίας.
