Η φτώχεια φέρνει γκρίνια, λέει ο λαός μας, και τα δύο μαζί γεννούν την βία σε διάφορες μορφές. Βλέπουμε εδώ και καιρό παντού στην χώρα μια κατάσταση έντασης, με έκτροπα, ξύλο, προπηλακισμοί πολιτικών, μαχαιρώματα, αυτοκτονίες, ληστείες, εν γένει πράξεις βίας που δεν προοιωνίζουν τίποτε καλό.

Δεν πιστεύουμε ότι ένα πρωί ξυπνήσαμε όλοι στραβά και αρχίσαμε να ... πλακωνόμαστε. Τα αίτια βρίσκονται στη βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση..., στην εξαθλίωση που έχει οδηγηθεί η πλειοψηφία των πολιτών, στις βίαιες αλλαγές που επιχειρούνται με εντολή ξένων δυνάμεων, του ΔΝΤ, των δανειστών και τις Τρόικα, στα χωρίς τέλος δυσβάσταχτα μέτρα, που έχουν τεντώσει τα νεύρα όλων και έχουν θολώσει το μυαλό μας.

Ακούμε από τηλεοπτικούς-ραδιοφωνικούς σταθμούς κυρίως της Αθήνας, κάθε βράδυ να περιγράφουν μία σχεδόν πολεμική ατμόσφαιρα και να μας βομβαρδίζουν με καταστροφολογικές ανταποκρίσεις και αναλύσεις, με εμπρηστικές δηλώσεις ανόητων πολιτικών. Ο στόχος είναι προφανής· να μας τρομοκρατήσουν για να περάσουν πιο εύκολα τα εξοντωτικά μέτρα που εντέλλεται η “κυβέρνησή” μας να εφαρμόσει.

Μας λένε για τον κίνδυνο που ελλοχεύει για το δημοκρατικό μας πολίτευμα από την Χρυσή Αυγή, αλλά αποφεύγουν να πουν ποιοι ευθύνονται που η Χρυσή Αυγή από μία περιθωριακή οργάνωση μεταβλήθηκε σε κόμμα και μάλιστα τρίτο σε εκλογική δύναμη, με τη δημοσκοπική να αυξάνεται συνεχώς, ξεπερνώντας το 15%.

Μπροστά σε αυτό το φαινόμενο, το πολιτικό σύστημα εμφανίζεται αμήχανο έως φοβισμένο, με σπασμωδικές αντιδράσεις που ενισχύουν ακόμη περισσότερο το αντιμνημονιακό ακροδεξιό, εθνικιστικό κόμμα, κατά άλλους φασιστικό και νεοναζιστικό, αφού ολοένα και περισσότεροι πολίτες στρέφονται προς αυτό κυρίως από αντίδραση στα μέτρα που εφαρμόζονται και από έντονη διάθεση τιμωρίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που πιστεύουν ότι φταίνε για το κατάντημα της χώρας.

Οι νέοι νόμοι που μελετώνται για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, οι απαγορεύσεις, οι έφοδοι -έρευνες στα γραφεία της, ο αποκλεισμός της από τα ΜΜΕ, είναι ότι πρέπει για να δυναμώνει, αφού πάνω από όλα δείχνουν πανικό και τα λεγόμενα να τεθεί εκτός νόμου είναι αποκυήματα αυτού του συναισθήματος και φυσικά συνταγματικά ανέφικτο.

Εκείνο που πρέπει να μελετηθεί είναι πως θα διατηρηθεί η συνοχή της κοινωνίας για να αποφευχθούν γεγονότα που θα μας καταστρέψουν ολοσχερώς. Και η κοινωνική συνοχή δεν επιτυγχάνεται μέσω της εφαρμογής μνημονίων και περισσότερης φτώχιας, ούτε με αφορισμούς και ενοχοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που κάνουν μια επιλογή που δεν αρέσει.

Σε αυτό ας προστεθεί και το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών οι οποίες για κανένα λόγο δεν μπορεί να διώκονται, όποιες και αν είναι, ακροδεξιές, ακροαριστερές, αναρχικές, ανατρεπτικές πολιτικών εξαθλίωσης. Άλλο όμως ιδέες και άλλο πράξεις βίας. Άλλο παρουσίαση-σχολιασμός γεγονότων και άλλο μεγέθυνση και διαστροφή τους για την εξυπηρέτηση ενός καταρρέοντος συστήματος.

Για την προστασία λοιπόν αυτών των αξιών την ευθύνη έχει πρωτίστως η κυβέρνηση, μαζί δε όλα τα κόμματα που οφείλουν να την σεβαστούν και να δουν με πραγματικό ενδιαφέρον που έχει οδηγηθεί η ελληνική κοινωνία από την μία μέρα στην άλλη και μάλιστα χωρίς να έχει ενημερωθεί εγκαίρως και σωστά. Όλα τα άλλα είναι επικίνδυνα μικροπολιτικά παιχνίδια που υποδαυλίζουν την ένταση μέχρι που να επέλθει κάποια στιγμή η έκρηξη. Και τότε;