Αυτό ήταν! Η Ελλάδα, ως κυρίαρχη χώρα, έπαψε οριστικώς να υπάρχει. Οι πολιτικοί αρχηγοί και ο διορισμένος από τους δανειστές μας δήθεν «πρωθυπουργός» Λουκάς Παπαδήμος ή Παπα-δήμιος, συμφώνησαν με την Τρόικα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Ένωση, να διαλύσουν οτιδήποτε κατακτήθηκε υπέρ του λαού τα τελευταία εξήντα χρόνια και να υπογράψουν το δεύτερο μνημόνιο, μνημόσυνο μάλλον της άλλοτε εθνικά υπερήφανης Ελλάδας.
Υπέκυψαν στον ωμό εκβιασμό …»συμφωνείτε ή χρεωκοπείτε» κι έτσι συνυπέγραψαν την οριστική καταδίκη των Ελλήνων στην εξαθλίωση κυρίως δε των νέων, αυτής της γενιάς την οποία θυσιάζουν χωρίς κανένα δισταγμό, για να πληρώσει την εγκληματική πολιτική που εφαρμόστηκε την τριακονταετία που πέρασε, προπαντός δε την καταστροφική διετία της πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου.
Δεν είναι όμως ο μόνος υπεύθυνος, έστω κι αν έχει πρωτίστως την ευθύνη ως επικεφαλής μια κυβέρνησης-θιάσου «σκιών». Συνυπεύθυνος εκείνος ο ανεκδιήγητος Γιώργος Παπακωνσταντίνου, που τον εξουσιοδότησαν να υπογράψει το πρώτο μνημόνιο εν λευκώ, συνυπεύθυνοι όλοι οι υπουργοί και βουλευτές (ή βολευτές…) και τώρα απολύτως συνυπεύθυνοι Παπαδήμος, Βενιζέλος κ.λ.π. πολιτικά μορμολύκεια, που έχουν το απύθμενο θράσος να επαίρονται ότι έσωσαν την Ελλάδα.
Ποιά Ελλάδα; Αυτή του ενός και πλέον εκατομμυρίου ανέργων; Των τριών εκατομμυρίων πολιτών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας; Των χιλιάδων λουκέτων σε επιχειρήσεις; Των εξαθλιωμένων συνταξιούχων και πεινασμένων που τρέχουν να πάρουν δωρεάν ένα κιλό κρεμμύδια; Ποια Ελλάδα έσωσαν τα πολιτικά καθάρματα; Αυτή της οποίας εκχώρησαν στους ξένους δανειστές την εθνική κυριαρχία και την μετέτρεψαν σε κρατίδιο-αποικία της Γερμανίας; Αυτή την Ελλάδα «έσωσαν»;
Αυτοί οι τύποι πρέπει να συλληφθούν πάραυτα για εσχάτη προδοσία, παρ’ ότι έπρεπε να έχει γίνει από καιρό. Να συλληφθούν και να λογοδορήσουν στη Δικαιοσύνη, εν ονόματι του λαού, τον οποίο πρόδωσαν, του οποίου τη ζωή και την προοπτική κατέστρεψαν. Λυμεώνες και ολετήρες μαζί, κυνικοί και υποκριτές, τομάρια πουλημένα που καλύπτονται πίσω από την «ασυλία» που τους παρέχει ο νόμος, που έφτιαξαν οι πολιτικοί στα μέτρα τους.
Αλλά ο νόμος ας κάνει ό,τι νομίζει και οι Έλληνες πολίτες αυτό που πρέπει. Διότι δεν είναι δυνατόν να μείνουν ατιμώρητα αυτά που έγιναν και όσα θα γίνουν. Είναι προκλητικά εξοργιστικές οι δικαιολογίες που επινοούν περί διαπραγματεύσεων για να μην πτωχεύσει η χώρα – η ήδη διαλυμένη και με πτωχευμένους τους πολίτες της. Γι’ αυτό και ο λαός τις απορρίπτει με οργή και απαιτεί να στηθούν (πολιτικές) αγχόνες.
Ο λαός όμως διερωτάται και τούτο μεταξύ των άλλων: Δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός αρχηγός, μεγάλου κόμματος, με εθνικό φιλότιμο που να τολμήσει να πει ένα ηχηρό «ΟΧΙ» στην Τρόικα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ένα ΟΧΙ και ας «χρεωκοπήσει» η Ελλάδα και με τη σφραγίδα, άλλωστε αυτό λείπει μόνο. Ένα ΟΧΙ που θα ένωνε, θα συνήγειρε, θ’ αφύπνιζε, θα ξεσήκωνε τους Έλληνες, που θα ήταν πρόθυμοι για ένα νέο ξεκίνημα, με πολλές θυσίες τις οποίες έτσι κι αλλιώς υφίστανται.
Ότι αφού πρώτα συμφώνησε και μετά …διαφώνησε ο κ. Καρατζαφέρης του ΛΑΟΣ, ενώ στελέχη του ψήφισαν το νέο μνημόνιο, πρέπει να περιμένουμε να δούμε το λόγο.
Σκεφτείτε, απαιτούν, οι δανειστές, από τους πολιτικούς αρχηγούς να συνυπογράψουν ένα κατάπτυστο κείμενο, ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξει κανένας την πολιτική και τα μέτρα που αποφάσισαν για λογαριασμό μας οι ξένοι και πέρα από μισόλογα, δεν είδαμε κανέναν τους να τους πει κατάμουτρα να πάνε στο διάολο. Θα μας οδηγούσαν στη χρεωκοπία, θα πείτε, αλλά αυτό έπρεπε να το είχε κάνει η χώρα μας εδώ και δυο χρόνια μόνη της και όχι μόνο. Όμως ο Γιώργος Παπανδρέου άλλα είχε συμφωνήσει με το ΔΝΤ και τους δανειστές, για να φτάσουμε τελικώς εδώ και να μας εξευτελίζουν.
Και τώρα; Πρώτα απ’ όλα εκλογές και ας διαφωνεί ο Γ. Παπανδρέου και όλο το ΠΑΣΟΚ που βλέπουν να καταποντίζονται και η πλειοψηφία των βουλευτών του να μένει εκτός Βουλής. Εκλογές για να αποφανθεί ο λαός για την τύχη του. Έστω και αν αυτό έχει προαποφασισθεί. Εκλογές με μαύρισμα όλων των «παλιών» υπερψήφιση νέων και αγώνας για ανατροπή των δεδομένων. Αγώνας χωρίς όρια, χωρίς υπαναχωρήσεις, μέχρις εσχάτων για να διασώσουμε ότι απόμεινε από τη χώρα μας και το εθνικό μας φιλότιμο που χυδαία προσβάλλεται.
