Του Βασίλη Καλτσή
Η πολιτική ζωή της Ελλάδος έχει καταρρεύσει. Αυτό είναι ενδεχομένως το μόνο καλό που έφερε μαζί της η οικονομική κρίση. Κατάφερε και ξεγύμνωσε τους πολιτικούς οι οποίοι ως γνωστοί πανεπιστήμονες μπορούσαν και διοικούσαν τη χώρα απ’ όποιο πόστο τους ανατέθηκε, ασχέτως με τις σπουδές και την επαγγελματική τους καριέρα. Η οικονομική κρίση ισοπεδώνοντας όλα αυτά που θεωρούσαμε κεκτημένα πολλών ετών κατακτημένων με αγώνες και αίμα, έφερε ισχυρό πλήγμα σε αυτούς που θεωρούσαν ότι με τις κουβέντες και τις μεγαλοστομίες από τα παράθυρα των τηλεοράσεων, τα μικρόφωνα των ραδιοφώνων, τις εξαγγελίες από τα μπαλκόνια και τα κερασμένα τσίπουρα στα καφενεία, θα εκλέγονταν βουλευτές και θα έλυναν το οικονομικό πρόβλημα όχι μόνο το δικό τους αλλά και των απογόνων τους.
Οι πολιτευτές εκτός από διασυνδέσεις, χρήμα και υποσχέσεις, ξέχασαν ότι οφείλουν να έχουν αξιοπρέπεια, σταθερή γνώμη, φιλότιμο, γνώσεις και άποψη η οποία ενίοτε μπορεί να είναι διαφορετική από αυτή του κόμματος που μπορεί να «ασπάζονται» τις ίδιες ιδέες αλλά η κύρια υπόσχεσή τους είναι απέναντι στους πολίτες και ψηφοφόρους, τον ίδιο το λαό. Διαβάζοντας τα παραπάνω σκεφτείτε γρήγορα έναν βουλευτή που ανταποκρίνεται σε αυτή τη θέση. Μη κάνετε το κόπο. Όλοι είναι ταγμένοι στο κομματικό συμφέρον και τη βουλευτική καρέκλα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Δε φταίνε αποκλειστικά οι ίδιοι, το πολιτικό σύστημα είναι περισσότερο σάπιο από οποιοδήποτε δημόσιο τομέα και οργανισμό που θέλει εξυγίανση.
Βέβαια όλα αυτά είναι θέμα επιλογών και ειδικά αυτών που έχουν την εξουσία.
Έτσι λοιπόν αυτή η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος και της εναλλασσόμενης διαρχίας των δύο κομμάτων στην εξουσία πλέον, φτάνει στο τέλος, ακούγοντας φωνές για νέα κόμματα, για καινούριους πολιτικούς σχηματισμούς. Το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει σε αρκετές δημοσκοπήσεις μονοψήφιο αριθμό ποσοστού (γιατί άραγε;), η ΝΔ, με μεγάλη διαφορά φτάνει μετά βίας το 20% , ενώ ο ΛΑΟΣ κυμαίνεται στο 4-5%. Δηλαδή τα τρία κόμματα που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην εξουσία, με την υποτιθέμενη πλειοψηφία του λαού, με το ζόρι φτάνουν το 35%. Γίνονται πολλές σκέψεις λοιπόν για νέα κόμματα που ενδεχομένως να μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή. Για να γίνει αυτό επιβάλλεται να αποτελούνται από καινούρια πρόσωπα, νέα, πολιτικοποιημένα και εξαρτημένα, με κύρος γνώσεις και κυρίως άποψη. Το να φύγει ο Παπανδρέου από το ΠΑΣΟΚ και να φτιάξει άλλο κόμμα, ή ο Χρυσοχοΐδης να σχηματίσει νέα ομάδα ανθρώπων όπως έκανε η κ. Μπακογιάννη δε λέει απολύτως τίποτα. Δεν γίνεται να φτιάξεις μια καινούρια συνταγή με παλιά υλικά, με χαλασμένα συστατικά που έχουν λήξει. Ακριβώς έτσι, για όλους έχει περάσει η ημερομηνία λήξης και δεν το έχουν καταλάβει. Εμείς όμως επιτέλους ας το αντιληφθούμε!
