Σε ιδιώτη, δωρέαν το κτίριο «Μεντρεσές» και οι κατακόμβες του Δημοτικού Μουσείου στο Ασλάν Τζαμί.
Ευνοιοκρατικά τουλάχιστον, χαρακτηριστικά διακρίνονται σην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων να παραχωρήσει χωρίς αντάλλαγμα στην «Αστική Εταιρία Προβολής Συλλογής Φωτίου Ραπακούση» ολόκληρο το χώρο του κτιρίου «Μεντρεσές» στι Δημοτικό Μουσείο!
Σύμφωνα με την απόφαση (909/30-11-2011), το θέμα εισηγήθηκε ο δήμαρχος κ. Φίλλιπας Φίλιος, που στήριξε το αίτημα του κ. Φώτη Ραπακούση υπερθεματίζοντας μάλιστα, για να παραχωρηθούν τα 12 κελιά του κτιρίου «Μεντρεσές» και όχι μόνο η κεντρική αίθουσα, που του είχε παραχωρηθεί το 1999 με σύμβαση που έληξε το 2009.
Ο κ. Ραπακούσης δεν αρκέστηκε όμως μόνο σ’ αυτό, για να εκθέσει εκ νέου την όντως αξιόλογη συλλογή του (όπλα, κειμήλια, κεραμικά αντικείμενα) αλλά για να καταστήσει πιο δελεαστικό το αίτημά του, πρότεινε ότι δεσμεύεται ν’ αξιοποίησει και καταστήσει επισκέψιμες τις κατακόμβες που υπάρχουν κάτω από το Δημοτικό Μουσείο, και το Δημοτικό Συμβούλιο συμφώνησε, ύστερα από την εισήγηση – και γι’ αυτό – του κ. Φίλιου.
Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, λέμε ότι ο κ. Ραπακούσης καλά έκανε και ζήτησε από το Δημοτικό Συμβούλιο τον χώρο, όπως ευφυώς έπραξε ζητώντας ν’αξιοποιήσει της κατακόμβες (χωρίς αντάλλαγμα).
Εκείνο που ξενίζει εναι η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που πάρθηκε ομοφώνως! Απουσίαζε η κυρία Άννα Ασημακοπούλου (Ανεξάρτητη Δημοτική Πρωτοπορία) ενώ πριν από τη συζήτηση του θέματος αποχώρισαν από την αίθουσα οι κ.κ. Νίκος Γκόντας, Θωμάς Γκλίναβος και Δημήτρης. Παπαδόπουλος.
Λέμε ότι ξενίζει διότι δεν είναι δυνατόν να παραχωρούνται οι κατακόμβες σε ιδιώτη όπου θα μπορούσε ο Δήμος να τις αξιοποίησει και ακόμη διότι, η «Ανεξάρτητη Δημοτική Πρωτοπορία», ήταν εκείνη που ως Δημοτική Αρχή το 2009 δεν προέβη σ’ ανανέωση της σύμβασης με τον κ. Ραπακούση για πολλούς λόγους, μερικοί εκ των οποίων ήταν και τούτοι, όπως ειπώθηκε τότε:
- Οκ. Ραπακούσης δεν εξέδιδε μεν εισιτήρια, σύμφωνα και με την σύμβαση (15-9-99) αλλά στο εκθετήριο του πωλούνται οδηγοί για το μουσείο και άλλα αντικείμενα, όπως είχε καταγγελθεί, που του απέφεραν αρκετά έσοδα, τα οποία στερούνταν το Μουσείο.
- Ο Δήμος είχε επιβαρυνθεί με πολύ μεγάλο ποσό από τα λειτουργικά έξοδα (ρεύμα-νερό-τηλέφωνα-θέρμανση-καθαριότητα-κατασκευή βιτρινών-ασφάλεια του κτιρίου κτλ)
- Συμπεριφέρονταν ως να ήταν ιδιοκτησία του ολόκληρος ο χώρος του Δημοτικού Μουσείου, μ’ αποτέλεσμανα δημιουργούνται πολλά προβλήματα στην λειτουργία του.
- Θεωρήθηκε ότι γίνονταν παραβίαση των όρων σύμβασης.
- Υπήρχε και άλλος συμπολίτης που ζητούσε ανάλογη αντιμετώπιση, για την στέγαση και έκθεση της συλλογής του.
Πρόκεται για τον κ. Χριστόδουλο Μενελάου Συκοβέλη, ο οποίος το 2006 με αίτηση του προς τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων (αρ. πρωτ. 399) 9-1-2006, ζητούσε την παραχώρηση κατάλληλου χώρου για την έκθεση της συλλογής του από έργα Ηπειρώτικης Τέχνης, όπως ενδυμασίες, κουμπούρες, σπαθιά, πόρτες, παλάσκες του 18ου και του 19ου αιώνα, όπως και οικιακά σκεύη και αντικείμενα του περασμένου αιώνα.
Τόνιζε ακόμη ότι πλέον αυτών υπάρχει και η συλλογή τιυ αποθανόντος πατρός του Μενέλαου Χρ. Συκοβέλη, η οποία βρίσκεται στο Μουσείο της Λάρισας και περιήλθε στην κατοχή του, κατόπιν διαθήκης.
Ούτε φωνή ούτε ακρόαση, όπως λέει και ο λαός, από το Δήμο, ούτε και νέα του αίτηση στις 24/5/2011 με αρ. πρωτ. 22792. Τον αγνόησαν με τρόπο προσβλητικό, αφήνοντας στο Μουσείο της Λαρίσας μια σπάνια συλλογή.
Εν πάση περιπτώσει ο κ. Συκοβέλης, μετά την τελευταία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, προσέφυγε στην Περιφέρεια Ηπείρου, καταθέτωντας ένσταση (Γραφ. Περιφερειάρχη αριθμ. Πρωτ. 98313/1059/30-12-2011) θεωρώντας την «άδικη, επιλεκτική, μεροληπτική, ευνοιοκρατική και σκανδαλώδη, ζητώντας την ανάκληση της μεθοδευμένης και προαποφασισμένης απόφασης αλλά και διαμαρτυρόμενος για τον αποκλεισμό του δολίως, που σημαίνει παράβαση καθηκόντως» όπως τονίζει.
Το θέμα λοιπόν είναι σοβαρό και δεν έχει σχέση με το τι ζητά ο κ. Ραπακούσης ούτε ι κ. Συκοβέλης, αλλά αν εξετάστηκαν όλες οι παράμετροι, αν δικαιούται αυτής της καλής μεταχείρησης ένας συγκεκριμένος πολίτης και κάποιος άλλος όχι και εν τέλει με ποια κριτήρια γίνονται όλα αυτά και αν δικαιούται μιας απάντησης εκείνος που αισθάνεται αδικημένος. Τι λένε επ’ αυτώνοι κ.κ. Φίλιος, Γκόντας, Καχριμάνης;
Κώστας Καλτσής
