Η λύση για την Γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ και ποιος ο ρόλος των πρωτοβάθμιων συνεταιριστών;
Αυτο-οργάνωση και αυτοδιαχείριση των Παραγωγών-Κτηνοτρόφων
ΤΟΥ ΜΙΛΤΟΥ ΜΠΟΥΚΑ
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών για την Δωδώνη Α.Ε., προσλαμβάνουν άρωμα ενός τεράστιου πολιτικού και οικονομικού σκανδάλου σε μια ορεινή περιοχή όπου η γεωργοκτηνοτροφική δραστηριότητα, αποτελεί μονοκαλλιέργεια. Οι διαδικασίες αδιαφανούς διαγωνισμού, μη σύννομων πρακτικών, μεγεθύνονται με την απουσία τοπικής πολιτικής έκφρασης και φανερώνουν το έλλειμμα εμπλοκής στρατηγικής, από την Περιφέρεια Ηπείρου και τα τοπικά κοινοβουλευτικά πρόσωπα, για την αναγκαιότητα υπεράσπισης της βιωσιμότητας της γαλακτοβιομηχανίας. Το οικονομικό δίκτυο που διαθέτει, αποτελεί συνώνυμο βιοποικιλότητας της Ηπειρωτικής γης, στα ράφια της παγκόσμιας αγοράς. Σε καιρούς όπου η διαφάνεια είναι προαπαιτούμενο η τοπική πολιτική “ελίτ” άφησε τον Τιτανικό να βυθιστεί, υπό την εποπτεία της επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της βουλής. Στην λίστα με τους 300 πιο κερδοφόρους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω των ισολογισμών και των οικονομικών τους πεπραγμένων, η ΔΩΔΩΝΗ Α.Ε. φιγουράρει στο νούμερο 33 με την ΒΙΚΟΣ Α.Ε. στο νούμερο 55, και της ΧΗΤΟΣ ΑΒΕΕ στο νούμερο 72.
Τα ζητήματα αγροτικής πολιτικής πρέπει να έχουν στο επίκεντρό τους βασικούς αποδέκτες και φυσικούς εκμεταλλευτές τους γεωργούς, κτηνοτρόφους, αγροτικές κοινότητες, καθώς και τις ειδικές ανάγκες που απορρέουν από τις τοπικές και εδαφικές ιδιαιτερότητες.
Σ’ εποχές ύφεσης και μονομερούς λιτότητας η στήριξη ενός πρωτογενούς τομέα, με τα αυτοδιαχειριστικά χαρακτηριστικά των 6000 κομιστών γάλακτος, θα έπρεπε ν’ αποτελεί ζητούμενο. Αυτός είναι και ο ρόλος των πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών η αυτοοργάνωση και η αυτοδιαχείριση των παραγωγών/κτηνοτρόφων βιώσιμων μικρών τυροκομείων που να εγγυώνται το ΠΟΠ της φέτας, διεκδικώντας το brant name και το σήμα του γαλακτοκομικού προϊόντος, κολοσσιαίας χρηματιστηριακής αξίας.
Θα μπορούσαν οι παραγωγοί με ένα τίμημα ποσού 4.400€ ανά κτηνοτρόφο ονομαστικής μετοχικής αξίας σε σύνολο 5.000 κτηνοτρόφων, να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο ποσό των 22.000.000€. Εάν δε κεφαλαιοποιούνταν το χρέος της Simos Food των 11.000.000€, το τίμημα θα κατέβαινε ακριβώς στα μισά (2.200€). Με αυτά τα δεδομένα και με γεμάτους τους ψυγειοκαταψύκτες πολλοί Τραπεζικοί Οργανισμοί θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν ένα τόσο ασφαλές οικονομικό εγχείρημα.
Η επίκληση της εντοπιότητας του “στρατηγικού επενδυτή”, που πρυτάνευσε σε κάποιους οικονομικούς κύκλους δεν ήταν παρά ένα “Ηπειρωτικό άλλοθι” στο ανίερο ξεπούλημα.
Από το 1964, η ΑΤΕ κρατούσε ο ομηρία το 32,3% των μικρομετόχων συνεταιρισμών, στα πλαίσια μια επικοινωνιακής κοινωνικής εταιρικής ευθύνης, επωφελείας της με δάνεια, leasing και Αγροτικές Ασφαλιστικές…
Η “μαφιόζικη” διαδικασία αξιολόγησης από την ΑΤΕ του κου Σάλα και της “δημιουργικής λογιστικής” του απερχόμενου κου Πανταλάκη, που παρά την ύπαρξη συμφώνου εμπιστευτικότητας, επηρέασε υπέρ της Simos Food Group την πώληση της γαλακτοβιομηχανίας, με αποικιακούς όρους!
Ο “αποκλεισμός” των συνεταιρισμών από τον διαγωνισμό, εγείρει ερωτηματικά, μιας αυθαίρετης επιλογής αγοραστή από τους αξιολογητές που δεν έλαβαν υπ’ όψη τους το άρθρο 8 του καταστατικού, που ορίζει ότι οι μετοχές της ΔΩΔΩΝΗΣ Α.Ε. είναι ονομαστικές και μη μεταβιβάσιμες, δυνάμενες να μεταβιβαστούν κατόπιν εγκρίσεως του Δ.Σ., μόνο σε συνεταιριστικές οργανώσεις αναδεικνύοντας και την κοινωνική διάσταση των προσφορών.
Ο αποκλεισμός αυτός, αντανακλά στις υποχρεώσεις του κλάδου των αγροτών, προς τις τράπεζες και της αξιοπρέπειας απέναντι στην παραγωγική διαδικασία και την πολιτιστική ανάπτυξη της υπαίθρου.
Η έλλειψη σεβασμού σ’ ένα μείζον ζήτημα από την πλευρά της “ευνομούμενης” πολιτείας, λαμβάνει διαστάσεις πρωτοφανούς πρόκλησης, που υποσκάπτουν τα θεμέλια της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Η ακύρωση του Διεθνούς Διαγωνισμού, της διαβλητής επιλογής, είναι μονόδρομος, για την επανατοποθέτηση σε διαχειριστικό και σε πολιτικό επίπεδο, της ντόπιας “νομεκλατούρας”, δημιουργώντας υγιή δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών και δίνοντας έμφαση σε τροφές απαλλαγμένες από μεταλλαγμένα κατάλοιπα…
Η παλιά ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) της Ε.Ε. απέτυχε. Είναι άδικη, δίνει πολλά σε λίγους, ανεξαρτήτως επιπτώσεων, είναι μη βιώσιμη, αντιδημοκρατική, γραφειοκρατική και ανθυγιεινή για τους παραγωγούς και τους καταναλωτές.
Τα επόμενα 10 χρόνια περισσότεροι από 7 εκατομμύρια αγρότες θα εξαφανιστούν από την γηραιά Ήπειρο…
