γράφει ο Κώστας Καλτσής
Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις της 6ης Μάιου και της 17ης Ιουνίου άλλαξαν το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Η σαθρότητά του άλλωστε είχε σηματοδοτήσει από καιρό το επερχόμενο τέλος, με δεδομένο ότι δεν μπόρεσε εγκαίρως να συνειδητοποιήσει και ν’ αντιμετωπίσει τις ραγδαίες εξελίξεις, κυρίως τις κοινωνικές. Έτσι, το «καθεστώς», το «σύστημα» που εκφράζονταν επί δεκαετίες στο ΠΑΣΟΚ, αιφνιδιάστηκε από την κατάρρευση του «πυλώνα» που το στήριζε, αποτέλεσμα της ενδοτικής και καταστροφικής για τη χώρα πολιτικής του.
Γι’ αυτό και το βράδυ των εκλογών της 6ης Μαΐου πανικόβλητο από την απρόσμενη (;) αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και του διεισδυτικού του λόγου σε ευρεία κοινωνικά στρώματα του προέδρου του κ. Αλέξη Τσίπρα, στράφηκε προς τον έτερο, ετοιμόρροπο έως τότε «πυλώνα», τη Ν.Δ. και τον Αντώνη Σαμαρά δίνοντάς του το προβάδισμα, με μία ανάσα πίσω του τον ΣΥΡΙΖΑ που εξέφραζε το αντιμνημονιακό συναίσθημα των Ελλήνων. Οι ανατροπές αναπότρεπτες και πολυεπίπεδες, ηχηρά ονόματα και από «πολιτικά τζάκια» καταποντίστηκαν, για να συγκροτηθεί εν τέλει Κυβέρνηση με κορμό τη Ν.Δ. με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Η Ήπειρος, όπως ήταν φυσικό, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Το ΠΑΣΟΚ έχασε δύο έδρες, εκλέγοντας μόνο τον (καινούριο) κ. Μιχάλη Κασσή, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ έναν, η ΝΔ κέρδισε μία ακόμη (μετά τους κ.κ. Τασούλα - Καλογιάννη), αναδεικνύοντας σε βουλευτή την κ. Ασημακοπούλου (την πρώτη γυναίκα βουλευτή στα Γιάννινα) – και η οποία θεωρείται δικαίως ανερχόμενο πολιτικό στέλεχος - , ενώ στην Άρτα οι 3 έδρες μοιράστηκαν στη ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σταθερή η Θεσπρωτία με τον κ. Αντώνη Μπέζα (ΝΔ).
Δεν ξεχάσαμε την Πρέβεζα. Αντιθέτως τη θεωρούμε ειδική περίπτωση, κραυγαλέα των αλλαγών στο πολιτικό σκηνικό, γεγονός που άλλους χαροποίησε και άλλους εξόργισε. Η περιοχή θεωρούνταν «βιλαέτι» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και όλα ήταν καλώς… μοιρασμένα. Εκλέγονταν επί σειρά ετών ο κ. Βαγγέλης Παπαχρήστου του ΠΑΣΟΚ και τα τελευταία χρόνια ο κ. Δημήτρης Τσουμάνης της ΝΔ. Ο κ. Παπαχρήστου διαφώνησε με την μνημονιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτητοποιήθηκε και δεν έθεσε εκ νέου υποψηφιότητα. Τη θέση του στο συνδυασμό πήρε ο επί 8 χρόνια Νομάρχης κ. Βασίλης Ιωάννου, ισχυρό και δημοφιλές στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με δυνατές προσβάσεις στην ηγεσία του κόμματος. Με αυτόν το «αέρα» εκλέχτηκε στις εκλογές της 6ης Μαΐου, όπως και ο κ. Τσουμάνης, με τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα ν ‘ αναδεικνύει πρώτο ένα νέο παιδί, τον 31χρονο κ. Κώστα Μπάρκα.
Ως εδώ το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Ιωάννου δεν έβλεπαν το «πρόβλημα», αφού ήταν αδιανόητο γι’ αυτούς ένας «πιτσιρικάς» από το πουθενά, όπως έλεγαν, να τους βγάλει νοκ αουτ. Αυτός ο «πιτσιρικάς» όμως εκλέχτηκε βουλευτής και μάλιστα με διαφορά ψήφων πάνω από πέντε χιλιάδες !!! Επρόκειτο για την απόλυτη πολιτική ανατροπή από ένα νέο ο οποίος έδωσε πνοή στον ΣΥΡΙΖΑ στην Πρέβεζα, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών, προς μέγιστη χαρά πολλών αλλά και εξ ίσου μέγιστη απογοήτευση των επαγγελματιών εφαψιών της εξουσίας, των θεσιθήρων (Δεξιά και Αριστερά).
Ο νέος βουλευτής όμως δεν ήρθε από το πουθενά, όπως είπαν. Είναι δημοσιογράφος της εφημερίδας «Αυγή», ο πατέρας του κ. Φάνης Μπάρκας, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, εκδότης της πολύ καλής εφημερίδας «Η ΦΩΝΗ» στη Φιλιππιάδα, η μητέρα του κυρία Τασία Γιάννου – Μπάρκα, υποψήφια πολλές φορές για το δημοτικό συμβούλιο της πόλης με τον «Συνασπισμό της Αριστεράς» αλλά και με έντονη κοινωνική και πολιτική προσφορά, ο αδερφός του Γιάννης πολιτικός μηχανικός, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα, η αδερφή του Αλεξάνδρα δικηγόρος Αθηνών αλλά και εγγονός του πρωτοπόρου δημοσιογράφου – εκδότη αείμνηστου Κώστα Μπάρκα, αγωνιστή της Κεντροαριστεράς σ’ εποχές δύσκολες. Δεν πρόκειται για διθυραμβικούς λόγους και υμνωδίες προς τον βουλευτή αλλά περιγραφή γεγονότων για να στοιχειοθετηθεί η άποψη ότι η κοινωνία μας έχει απηυδήσει από τους επαγγελματίες πολιτικούς με την υποκριτική και άκρως πατερναλιστική τακτική. Ασφαλώς και έχουμε έναν λόγο παραπάνω να χαιρόμαστε, αφού ο νέος βουλευτής είναι γιός φίλων με τους οποίους είχαμε την ευτυχία να περάσουμε μερικές… δραματικές νύχτες άυπνοι, από το απίστευτης διάρκειας και διαπεραστικότητας κλάμα του ενός έτους «εκκολαπτόμενου πολιτικού», ένα καλοκαίρι που αποφασίσαμε με τον Φάνη να περάσουμε λίγες μέρες μαζί σε… ήρεμη υποτίθεται οικογενειακή ατμόσφαιρα.
Τώρα στο χέρι του είναι: 1) Να σπάει τα νεύρα (και) όσων επιμένουν ότι δικαίωμα στην πολιτική έχουν μόνο οι γόνοι πολιτικών τζακιών, 2) Να διαψεύσει όσους αμφιβάλλουν για τις ικανότητες των νέων και 3) Να δικαιώσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, ανεξαρτήτως των πολιτικών τους επιλογών. Πιστεύουμε ότι μπορεί, χωρίς να προσβληθεί από τον καταστρεπτικό ιό της οίησης της εξουσίας με πρώτο δείγμα συνετής στάσης η άρνησή του να πάρει το βουλευτικό αυτοκίνητο που δικαιούνταν.
