γράφει ο Bασίλης Κ. Καλτσής

Όπως και στις προηγούμενες εκλογές έτσι και τώρα οι πολιτικοί αρχηγοί, κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων, προσπαθούν με ψευτοδιλήμματα και εκβιασμούς να αρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού. Ακόμη θυμόμαστε το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» του Γ. Παπανδρέου για να έρθει να αποδειχθεί στην πράξη ότι μπορούν να υπάρχουν και τα δύο, ο σοσιαλισμός στα λόγια και η βαρβαρότητα στην πράξη. Ή ακόμη θυμόμαστε τα παπαγαλάκια της ΝΔ που πετούσαν γύρω από τα κεφάλια των ανθρώπων και εξιστορούσαν αμύθητες ατάκες. Τώρα εν έτη 2012 ξέθαψαν το σενάριο ότι μπορεί να επιστρέψουμε στην δραχμή ενώ πραγματικά γνωρίζουμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να φύγουμε από το ευρώ και την Ευρωζώνη, τουλάχιστον αυτό παραδέχτηκε πρόσφατα και η κυρία Μέρκελ.

Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος χρησιμοποιεί μια πιο ευφάνταστη τακτική. Προσπαθεί να μας βγάλει τρελούς! «Ήμουν κατά της προσφυγής στο ΔΝΤ» είπε σε μία συνέντευξή του για να φύγουν από την θέση τους τα σαγόνια των Ελλήνων, ή ότι το μνημόνιο Νο1 ήταν ελλιπές και ότι δεν είχε ενεργή συμμετοχή όντας Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Φρόντισε βέβαια επιμελώς να μας αποτελειώσει συντάσσοντας και εφαρμόζοντας πιστά το μνημόνιο Νο2 που μας έδεσε χειροπόδαρα για τον αιώνα τον άπαντα. Ακόμη και μία συγνώμη προσπάθησε να ψελλίσει αλλά ήταν πασιφανές ότι αυτή έβγαινε με δυσκολία, καθώς είμαι σίγουρος ότι πιστεύει ακόμη πως τίποτα δεν πήγε στραβά και ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Για να δείξει την μετάνοιά του μάλιστα εξαγγέλλει ότι δεν θα γίνουν άλλες οριζόντιες περικοπές μισθών, λες και θα μπορούσαν να πάνε πιο κάτω. Άνθρωποι εξαθλιωμένοι κυκλοφορούν στους δρόμους ψάχνοντας στα σκουπίδια, τα συσσίτια δήμων, εκκλησίας και άλλων κοινωνικών φορέων δεν επαρκούν για να καλύψουν τον αριθμό των ανθρώπων που πεινάνε, οι άστεγοι ξεπερνούν κάθε φαντασία και οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι είναι στα όρια της απόγνωσης. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος αυτοκτόνησε ένα πρωί στην πλατεία Συντάγματος μπροστά στα μάτια των περαστικών αφήνοντας ένα τραγικό σημείωμα. Ούτε αυτό τους συγκίνησε. Συνεχίζουν όλοι τους να μιλάνε για ανάπτυξη λέγοντας μάλιστα ότι θα βγούμε από το μνημόνιο σύντομα, σε τρία χρόνια, όπως όταν θα είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα την άνοιξη του 2012 σύμφωνα με τα λεγόμενα Βενιζέλου.

Και η ΝΔ έβαλε το χεράκι της σε όλη αυτή την καταστροφή. Πρώτα με την ανεπαρκέστατη κυβέρνηση Καραμανλή που θα έμενε στην ιστορία ως ο πιο αποτυχημένος πρωθυπουργός αλλά πάντα υπάρχουν και χειρότερα και αυτό το απέδειξε περίτρανα ο Γεώργιος Παπανδρέου που είχε όλη την καλή διάθεση να φέρει αλλαγές τόσο στο κόμμα του όσο και στην Ελλάδα αλλά έπεσε πάνω σε αρπακτικά και ανίδεους περί πολιτική παρά μόνο ξερούς τεχνοκράτες που λατρεύουν τους αριθμούς αλλά απεχθάνονται τους ανθρώπους που έχουν την τάση να χαλάνε τις στατιστικές. Σκάνδαλα μετά σκανδάλων συγκλόνισαν την κοινωνία που εμπιστεύτηκε το «λεφτά υπάρχουν», ένα από τα best off του Παπανδρέου.

Ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει ότι είναι μοναδική ευκαιρία να γίνει πρωθυπουργός έστω και σε ένα σενάριο συγκυβέρνησης. Μιλάει για αυτοδυναμία της ΝΔ την ώρα που γνωρίζει ότι μπορεί να την δει μόνο από το αστεροσκοπείο Αθηνών ή στα όνειρα του. Οι πολίτες γνωρίζουν καλά ότι έβαλε και αυτός το λιθαράκι του στην εφαρμογή του δεύτερου μνημονίου υπογράφοντας το και δεσμευόμενος ότι θα το συνεχίσει πιστά την επόμενη ημέρα, άσχετα εάν τώρα μας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Σε όλες του τις συνεντεύξεις μιλάει για μέτρα ανάκαμψης αλλά αυτά περνούν όπως αποδεικνύεται μέσα από την άγρια φορολογία των πολιτών και τις περικοπές των εργατικών δικαιωμάτων που βάναυσα καταπατούνται επιστρέφοντας σε μια μεσαιωνική κατάσταση.

Αυτό που μας ενοχλεί περισσότερο είναι ότι δεν μας λένε την αλήθεια. Τι θα επακολουθήσει, ποια τα νέα μέτρα και ποια η πραγματικότητα. Αυτό επισημαίνουν και οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Πείτε στον Ελληνικό λαό την αλήθεια διότι θα επακολουθήσει κοινωνική έκρηξη μετεκλογικά όταν θα διαπιστωθεί η ανακολουθία υποσχέσεων και έργων.

Τα κόμματα της Αριστεράς συνεχίζουν τον χαβά τους χάνοντας μια ιστορική στιγμή που μόνο ο κος Τσίπρας φαίνεται να αντιλαμβάνεται. Η Δημοκρατική Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ μπορούν να συγκεντρώσουν μεγάλα ποσοστά για πρώτη φορά, αλλά δίνουν μία και χύνουν το γάλα δείχνοντας ότι κολλάνε σε δήθεν ιδεολογικές πεποιθήσεις και αντιλήψεις.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμένου ποντάρουν στην δυσαρέσκεια των πολιτών αλλά αυτό δεν φτάνει για να ηγηθούν μίας αυτοδυναμίας (!) ή ακόμη να πείσουν ότι δεν θα πάει χαμένη η ψήφος των Ελλήνων.

Ο κος Καρατζαφέρης κινδυνεύει να χάσει όλα αυτά που έχτισε με κόπο στην πλάτη του εθνικισμού, του δήθεν πατριωτισμού και της ορθοδοξίας, ενώ για πρώτη φορά το ρευστό πολιτικό σκηνικό έχει φέρει να θεωρείται μάλιστα της μόδας, την Χρυσή Αυγή με τις σβάστικες, τους ναζιστικούς χαιρετισμούς και τις ρατσιστικές συμπεριφορές ξυπνώντας μνήμες κατοχής. Η Δημοκρατική Συμμαχία της κας Μπακογιάννη δύσκολα θα μπει στην Βουλή αποδεικνύοντας ότι όσο και να φωνάζει εκ των υστέρων δεν μπορεί να εξαιρεθεί από το πολιτικό σύστημα που υπηρέτησε πιστά τόσα χρόνια.

Οπότε που καταλήγουμε; Ποιον ψηφίζουμε και πως αποφασίζουμε; Σίγουρα με βάση τις αλλαγές που έχουν γίνει στην ζωή μας και όχι πλέον παλαιοκομματικά και σταθερά ένα κόμμα. Οι πολιτικοί και οι ιδεολογίες τους αλλάζουν συνεχώς, εμείς γιατί να παραμείνουμε κολλημένοι;