Η ομιλία του έχει ως εξής: «Είναι χαρακτηριστικό, κύριε Πρόεδρε, ακόμα και από τις ομιλίες συναδέλφων που παρελαύνουν από αυτό το Βήμα, το πόσο ευρύτατη είναι η σύγχυση η οποία υπάρχει για το πρόβλημα της χώρας, για τις αιτίες που οδηγηθήκαμε σε αυτό το πρόβλημα, αλλά και για τη μέθοδο με την οποία θα βγούμε από αυτό το πρόβλημα.
Είναι απογοητευτική αυτή η σύγχυση η οποία έχει να κάνει με την αιτία και τη λύση του προβλήματος, καθόσον το τίμημα γι’ αυτό το πρόβλημα είναι βαρύτατο, το πληρώνει εδώ και τέσσερα τουλάχιστον χρόνια η ελληνική κοινωνία και δεν έχει υπάρξει, μεταπολεμικά τουλάχιστον, τέτοια περιπέτεια, τέτοια δοκιμασία για τον ελληνικό λαό η οποία δεν συνίσταται μόνο στην καθημερινή, για τρία χρόνια, απαξίωση της οικονομικής του κατάστασης, αλλά κυρίως στην καθίζηση της ψυχολογίας του και στην αίσθηση ότι όλα αυτά που συμβαίνουν είναι αδιέξοδα και το μόνο το οποίο μας επιφυλάσσει η επόμενη μέρα είναι μία χειρότερη έκβαση για τα οικονομικά μας.
Μέσα σε αυτήν τη γενικότερη σύγχυση και δυσθυμία του ελληνικού λαού, βλέπουμε ότι τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως συνεχίζουν την προσφιλή τακτική του παρελθόντος, την τακτική δηλαδή των υποσχέσεων, την τακτική των εύκολων λύσεων, την τακτική της δημαγωγίας, του λαϊκισμού και της συνομωσιολογίας.
Αυτό το τρίπτυχο, δηλαδή ο λαϊκισμός, η δημαγωγία και η συνομωσιολογία, που ερμηνεύει τα πάντα απλά, επιφανειακά, εύκολα, εύπεπτα, έχει απογοητεύσει τον ελληνικό λαό, γι’ αυτό και βλέπετε ότι παρά τη μεγάλη οικονομική δυσπραγία στην οποία βρίσκεται, δεν υπάρχει στο χώρο της Αντιπολίτευσης κανένα κόμμα, ούτε καν το δεύτερο κόμμα των περυσινών εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, το οποίο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων σε όλες τις σφυγμομετρήσεις να ξεκολλάει από τα ποσοστά του 20%, 21%, 22%.
Βλέπουμε, λοιπόν, για να είμαστε ειλικρινείς, ότι ο ελληνικός λαός ασφαλώς δεν είναι ικανοποιημένος -δεν τολμώ να πω ενθουσιασμένος- από την Κυβέρνηση, περιμένει περισσότερα -όλοι περιμένουμε περισσότερα και πρέπει να περιμένουμε περισσότερα- αλλά -ακόμα χειρότερα- ο ελληνικός λαός δεν εμπιστεύεται την Αντιπολίτευση.
Στην Αντιπολίτευση ο ελληνικός λαός πηγαίνει περισσότερο για να καταδικάσει και να αποδοκιμάσει εμάς για έναν τρόπο ζωής, ασχέτως θεμελίων αυτού του τρόπου ζωής, ο οποίος εξέλιπε, παρά για να επιβραβεύσει τις απόψεις σας. Γι’ αυτό και οι ασυναρτησίες σας είναι αβλαβείς. Μην ανησυχείτε, συνεχίστε τις, γιατί οι περισσότεροι δεν σας ψηφίζουν γι’ αυτό που είστε, αλλά σας ψηφίζουν γι’ αυτό που πάψαμε να είμαστε εμείς. Όμως δεν θα είναι επ’ άπειρον αβλαβείς για εσάς οι ασυναρτησίες σας ή η έλλειψη προτάσεων. Σύντομα η χώρα χάρη πρωτίστως -για να μην πω αποκλειστικά- στις θυσίες του ελληνικού λαού, θα αρχίσει να βγαίνει από αυτή την στενωπό, από αυτές τις συμπληγάδες και θα έχουμε κάποιο αντίκρισμα αυτών των θυσιών, όχι απλώς θεωρητικό αντίκρισμα για το αφτί του λαού, όχι αντίκρισμα επειδή πάει καλά το ισοζύγιο, επειδή ανακόπτεται η αυξητική δυναμική της ανεργίας, επειδή έχουμε καθοδική πορεία του πληθωρισμού, επειδή βελτιώνεται το οικονομικό κλίμα, επειδή μειώνεται το κόστος του δανεισμού, επειδή υλοποιούνται οι διαρθρωτικές αλλαγές, επειδή έχει αποπληρωθεί ένα μεγάλο μέρος -κοντά στα 5,5 δισεκατομμύρια- των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Ελληνικού Δημοσίου, επειδή οι δημοσιονομικοί στόχοι επιτυγχάνονται ή οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους μειώνονται, όχι για όλα αυτά, τα οποία είναι πραγματικά και σημαντικά, αλλά που δεν έχουν μία αποφασιστική ακόμη επίδραση στη ζωή των Ελλήνων.
Ο ελληνικός λαός θα αρχίσει να αισθάνεται ότι ανακουφίζεται γιατί πράγματι πολύ σύντομα θα υπάρξουν πραγματικές αποκαταστάσεις αδικιών. Και οι πραγματικές αποκαταστάσεις αδικιών δεν θα γίνουν με βάση το στυλ της τριακονταετίας που πέρασε, δεν θα βασίζεται σε δάνεια τα οποία οδήγησαν τη χώρα ως εδώ, αλλά θα βασίζεται σε ένα στέρεο έδαφος το οποίο έχει κάνει στέρεο η μεγάλη θυσία και η μεγάλη αυταπάρνηση του ελληνικού λαού. Και όταν ο ελληνικός λαός -σύντομα- δει αυτές τις επιστροφές και αυτές τις συμβολικές και μικρές στην αρχή αποκαταστάσεις αδικιών, τότε πια δεν θα οδηγείται από αντίδραση στην ψήφο του, αλλά θα καταλάβει πολύ σύντομα εμπράκτως ότι όλη αυτή η περιπέτεια και αυτή η δοκιμασία έπιασε τόπο και αρχίζει μία διαφορετική πορεία για τη χώρα.
Ο Προϋπολογισμός του 2014 είναι ένας προϋπολογισμός-«ορόσημο». Το 2014 είναι μια χρονιά-«ορόσημο». Σηματοδοτεί, κατά τη μοντέρνα έκφραση, το πέρασμα από μία περίοδο ανηφορική, από μία περίοδο όπου στήριζαν αυτή την πολιτική κυρίως όσοι είχαν κάτι να χάσουν, σε μία άλλη περίοδο όπου θα στηρίζουν αυτή την πολιτική και όσοι βλέπουν ότι ακόμη κι αν έχασαν πολλά, ήρθε η ώρα να αρχίσουν να κερδίζουν πάλι πίσω αυτά που έχασαν.
Αναδιατάσσεται το 2014 η ψυχολογία των Ελλήνων επειδή αναδιατάσσεται η οικονομία, επειδή τα θεμέλια της οικονομίας αποκτούν ισχυρά ερείσματα χάρης στα οποία δύσκολα θα μπορέσει η Ελλάδα να ξαναϋποστεί τη ζημιά που έπαθε το 2009.
Τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά και δεν μπορεί το τρίπτυχο –επαναλαμβάνω- του λαϊκισμού, της δημαγωγίας και της συνομωσιολογίας να τινάξουν στον αέρα όλα αυτά τα οποία μέσα στο 2014 θα δει ο ελληνικός λαός.
Εμείς στηρίζουμε αυτή την Κυβέρνηση και ψηφίζουμε αυτόν τον Προϋπολογισμό γιατί θέλουμε ο ελληνικός λαός να ανταμειφθεί για την υπομονή του, για τη σύνεσή του, για το κουράγιο του, για την εμπιστοσύνη του προς αυτή την Κυβέρνηση, η οποία δεν έχει να κάνει με εμπιστοσύνη προς εκείνους οι οποίοι στο καθεστώς του υπαρκτού λαϊκισμού του χάιδευαν τα αφτιά. Έχει να κάνει με αυτούς οι οποίοι στο νέο καθεστώς της σύνεσης και της οικονομικής ανάπτυξης του χτίζουν τη ζωή του πάνω σε στέρεες βάσεις.
Στηρίζουμε τον Προϋπολογισμό του έτους ορόσημο για την ανάκαμψη και εν συνεχεία ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας».
