Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΛΤΣΗΣ (ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ 27/01/24)

ΞΑΦΝΙΑΣΤΗΚΑΝ πολλοί με τη δήλωση του πρώην βουλευτή και ευρωβουλευτή της ΝΔ κ.Γιάννη Αβέρωφ, με την οποία καταφέρονταν  κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών από τα ομόφυλα ζευγάρια. Κυρίως διότι είναι ο Αβέρωφ, που όμως επί δυό δεκαετίες απέχει συνειδητά από ο,τιδήποτε έχει σχέση με τα κοινά και την πολιτική εν γένει, ακόμη και του Μετσόβου όπου ζει από το 1975 και του οποίου διετέλεσε δήμαρχος. Οι απόψεις του (που προσέλαβαν ευρεία δημοσιότητα) πιστεύουμε ότι είναι απολύτως εναρμονισμένες με τη γενική περί δικαίου αντίληψη, που θέλει την οικογένεια να αποτελείται από ετερόφυλα ζευγάρια και που εκτιμά ότι η επιχειρούμενη από τον πρωθυπουργό κ.Κυριάκο Μητσοτάκη …«τομή», θα πλήξει καίρια τις αξίες και τις παραδόσεις της Ελληνικής κοινωνίας.

ΕΝΤΥΠΩΣΗ όμως προκάλεσαν και οι (δίκαιες) αιχμηρές αναφορές στον κ.Μητσοτάκη, ότι αποπειράται να εισάγει στη χώρα … «τα μίζερα και άθλια πρότυπα της περίφημης Δύσης, που τόσο περίεργα αγαπά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός της Ελλάδος». Εχει δίκιο όμως! Ο κ.Μητσοτάκης συμπεριφέρεται ως να εμφορείται από ιδέες ξένες προς τις αρχές και τις αξίες, τα ήθη και έθιμα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Φέρεται να ενεργεί ως φερέφωνο αγνώστων καθοδηγητών πιστεύοντας ότι καινοτομεί, αλλά … κενοτυπεί διαλυτικά και τις συνέπειες αυτής της αλλοπρόσαλλης πολιτικής θα τις πληρώσει ακριβά το Έθνος. Διότι στην περίπτωση του γάμου των ομοφυλοφίλων και της υιοθεσίας που θέλει εκβιαστικά να καθιερώσει (οι gay όμως απαιτούν να τεκνοποιούν μέσω παρένθετης μητέρας..), θα καταφέρει ισχυρό πλήγμα στον θεσμό της οικογένειας, την οποία ήδη έχει καταδικάσει αφού δεν της παρέχει την επιβεβλημένη στήριξη.

ΓΝΩΣΤΑ όμως αυτά και δυστυχώς αναμφισβήτητη αλήθεια. Όπως και ο ασυμβατικός χαρακτήρας του κ.Γιάννη Αβέρωφ. Για αυτό εμείς τουλάχιστον δεν εκπλαγήκαμε από τη σφοδρότητα της κριτικής του. Η εκτίμησή μας είναι, όσο κι αν φανεί παράξενο, ότι πρόκειται για έναν ασυμβίβαστο άνθρωπο, που δεν τον άγγιξε η προσωπική και η οικογενειακή οικονομική κατάσταση. Ούτε η πολιτική παράδοση και το «βάρος» της, αυτό που ήταν απόρροια της καταλυτικής παρουσίας στην πολιτική ζωή της χώρας του θείου του  Ευάγγελου Αβέρωφ- Τοσίτσα. Ποτέ δε δίστασε να διαφοροποιείται όταν έκρινε πως έπρεπε, μέχρι και να συγκρουστεί με το κατεστημένο της εποχής. Θα μπορούσε να γίνει, να εξελιχθεί σε ό,τι ήθελε, γιατί έχει τις ικανότητες και τις γνώσεις. Δεν το ήθελε, δεν άντεχε τους πολιτικούς συμβιβασμούς, τον τρόπο που ασκούνταν η πολιτική. Για αυτό και παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα επί πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

ΜΕ τον κ.Αβέρωφ έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν, διαφωνήσει και επικρίνει πολύ σκληρά, με την τελευταία φορά που τον είδαμε να είναι πριν από είκοσι χρόνια τουλάχιστον, εκτιμώντας τον πάντα πολύ. Θα πούμε όμως, με την ίδια παρρησία που κι εκείνος εκφράζεται, ότι κακώς δεν παρενέβαινε τόσο καιρό σε διάφορα ζητήματα που ανέκυπταν, στην περιοχή μας τουλάχιστον. Σίγουρα θα είχαν αποφευχθεί πολλά ολέθρια που συνέβησαν και όσα διαδραματίζονται- συχνά δε στο όνομα Αβέρωφ. Δεν τρέφουμε αυταπάτες, ασφαλώς και το γνωρίζει. Για αυτό και την αποχή και σιωπή του, αρκετοί την ερμηνεύουν - λανθασμένα πιστεύουμε- ως «συναίνεση»! Αν όμως ληφθεί υπόψη, ότι δεν αναμίχθηκε καν στον αγώνα της κόρης του για τη δημαρχία του Μετσόβου, τότε τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «αφύσικο» στην πορεία του.

ΓΙΑ να επιστρέψουμε στα … Μητσοτάκεια επιτεύγματα, λέμε πως ο πρωθυπουργός με άλματα «λογικής» απεφάνθη ότι ο γάμος ομοφυλοφίλων και η υιοθεσία παιδιών από αυτούς «είναι θέμα ισότητας των πολιτών»! Όπως όμως έγραφε ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά», «…δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων». Και φυσικά η επίκληση της ισότητας στους γάμους ομοφύλων και ετεροφύλων είναι ό,τι πιο άνισο υπάρχει. Αυτό δεν έχει αλλάξει ως κανόνας και ούτε πρόκειται. Οποιες απόπειρες όπως η επιχειρούμενη από τον κ.Μητσοτάκη, θα πρόκειται για τερατουργήματα τα οποία νοσηροί εγκέφαλοι επινόησαν. Δεν είναι θέμα ομοφοβίας και άλλων τέτοιων φληναφημάτων, αλλά συνειδητοποίησης τι πάει να γίνει σε μιά κοινωνία ήδη βαριά τραυματισμένη.