ΚΡΑΤΟΣ- όμηρος των δημοσίων υπαλλήλων και οι πολίτες μαζί! Αυτό είναι η Ελλάδα του 2020! Δεν είναι καινούργια η διαπίστωση, αλλά τα μέτρα για την πανδημία του κορωνοιού, επιβεβαιώνουν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θεωρούνται περίπου ως... ιερά πρόσωπα, που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας! Αλλιώς δεν εξηγούνται όσα ζεί ο πολίτης- ο εργοδότης τους δηλαδή- επισκεπτόμενος μια δημόσια, δημοτική υπηρεσία, Οργανισμό ή τράπεζα, όπου αντί σεβασμού - τουλάχιστον - συμεριφέρονται ως εξουσιαστές!

ΔΕ θα πούμε για τα μέτρα κατά της διάρκειας της δίμηνης καραντίνας, αλλά για αυτά που και σήμερα εφαρμόζονται, μη τυχόν και πάθουν τίποτε οι «εκλεκτοί» παντός συστήματος και πάσης κυβέρνησης. Οι περισσότεροι απουσιάζουν ακόμη με... «άδειες ειδικού σκοπού»! Μιά επινόηση του διεφθαρμένου κράτους για να μην πηγαίνουν στη δουλειά τους με διάφορα προσχήματα. Άλλοι ότι ανήκουν στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες, άλλοι ότι έχουν... ηλικιωμένους στο σπίτι, κι άλλοι πως έχουν μικρά παιδιά, οπότε πρέπει να προστατευτούν για να μην αρρωστήσουν!

ΛΕΣ κι όλοι οι άλλοι, οι επαγγελματίες πχ, έχουν κατουρήσει στο πηγάδι, που λέει κι ο λαός μας και δε χάλασε ο κόσμος αν πάθουν κάτι! Και οι κανόνες- θρασύτατη απαίτησή τους- συνεχίζονται. Ένας- ένας οι πολίτες θα εισέρχονται στα γραφεία των «αφεντάδων», μην και υπάρξει συνωστισμός και διακινδυνεύσουν. Για εκείνους κι αυτό το μέτρο κι όχι για τον αγωνιούντα αν θα βρει λύση στο πρόβλημά του! Προέχει η πολύτιμη υγεία των προνομιούχων του Ελληνικού κράτους!

ΟΧΙ, δε χολοσκάει κανείς αν μπορεί να περιμένει με τις ώρες (αφού ξαναλέμε οι περισσότεροι υπάλληλοι απουσιάζουν) κι αν ανήκει στις πραγματικά ευπαθείς ομάδες! Ο πολίτης πρέπει να φοράει απαραιτήτως μάσκα, αλλιώς εκδιώκεται και μάλιστα με σκαιό τρόπο! Οι στρογγυλοκαθισμενοι όμως στις πολυθρόνες τους, δε φορούν! Αν είναι ασυμπτωματικοί φορείς του ιού και τον μεταδώσουν στον πολίτη, δε χάλασε ο κόσμος. Εκείνος όμως θεωρείται εκ προοιμίου ασθενής, ύποπτος, η... μελλοντικός ασθενής! Στο κάτω- κάτω, προέχει η υγεία του «αφέντη» υπαλλήλου.

ΑΥΤΑ και πολλά άλλα αποτελούν ντροπή για την ...«Ευρωπαϊκή» Ελλάδα και φυσικά υπονόμευση κάθε ανανεωτικής προσπάθειας της κυβέρνησης. Είναι δυνατόν να μιλάμε για εκσυγχρονισμό, ηλεκτρονική εξυπηρέτηση (με τα «συστήματα» να λειτουργούν με ρυθμό χελώνας), που αν δεν πας (και ξαναπάς) στην οποιαδήποτε υπηρεσία δεν πρόκειται να εξυπηρετηθείς ποτέ; Που και να μπεις στον κόπο, θα συναντήσεις άδεια γραφεία και συχνά επιθετικούς όσους θα βρείς;

ΕΙΠΑΜΕ για «προνομιούχους» και ενδεχομένως θα παρεξηγηθούν οι καρεκλοκένταυροι. Με την οικονομική κρίση οι μόνοι που δεν υπέστησαν πετσόκομα των αποδοχών τους είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, η πελατεία -όπως λένε πολλοί - των κομμάτων! Βολεμένοι στη σιγουριά του ...βρέξει- χιονίσει μηνιαίου μισθού τους, ελάχιστα κατάλαβαν τι πέρασε η πλειοψηφία των Ελλήνων. Δεν ένοιωσαν στο πετσί τους τη στέρηση, τι θα πει να πεινά το παιδί τους.

ΜΕ την πανδημία του κορωνοιού, εναλλασσόμενοι έφυγαν από τη δουλειά τους, κλείστηκαν στα σπίτια τους, συνεχίζουν το ίδιο βιολί και αμείβονται κανονικά! Την ώρα που τα εκατομμύρια Ελλήνων, των μη δημοσίων υπαλλήλων, βρέθηκαν από τη μιά ώρα στην άλλη χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα, εκείνοι δεν αγωνιούσαν για την επιβίωσή τους. Και με σταδιακή επάνοδο στην υποτιθέμενη κανονικότητα, που όλα είναι ισοπεδωμένα, εκείνοι πάλι επιβιώνουν μιά χαρά και μάλιστα πολλαπλώς προστατευμένοι.

ΦΥΣΙΚΑ και δε φταίνε οι υπάλληλοι. Το κράτος φταίει, η κυβέρνηση, νυν και όλες οι πρώην, που τους έχουν θεοποιήσει και τους έκαναν να θεωρούν εαυτούς το ...θεμέλιο λίθο της χώρας! Έτσι τους έμαθαν, έτσι συμπεριφέρονται. Αλλά το κακό είναι ότι δε διαφαίνεται ούτε καν ως πρόθεση, κάποια στιγμή να μπεί ένα τέλος στη ΔΗΜΟΣΙΟ- κρατία, όπως μπορεί να λέγεται το πολίτευμά μας! Διότι στην πραγματικότητα έτσι είναι, με τη ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ να αποτελεί τροχοπέδη σε οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής των δεδομένων.