Πενήντα χρόνια ακριβώς από το πρώτο ρεπορτάζ στην εφημερίδα των Αθηνών "Νέα Πολιτεία", με τη βοήθεια του δασκάλου μου στη δημοσιογραφία Απόστολου Βραχιολίδη, για την καστροπολιτεία των Μολοσσών στο Καστρί του Γοργομύλου Πρέβεζας.
Μισός αιώνας και είναι σαν... χτές. Αυτό που ξυπνάει θύμισες όταν ανασκαλεύεις και ξεκαθαρίζεις τα αρχεία.
Ανεξάρτητα από κάποιες ιστορικές ανακρίβειες (που... δικαιολογούνται αφού η αρχαιολογία μετά από δέκα και πλέον χρόνια δημοσιοποίησε κάποια στοιχεία), το θέμα προκάλεσε κυβερνητική παρέμβαση και την κλήση μου στην Αστυνομία, για να εξηγήσω που... είδα τη βεβήλωση και τις λεηλασίες!
Βλέπετε, μεσούσης της δικτατορίας, δεν δέχονταν ότι υπάρχουν αρχαιοκάπηλοι και τυμβωρύχοι!
Μάλιστα δε, συνοδεία αστυνομικού πήγαμε στον αρχαιολογικό χώρο για να του δείξω τις βεβηλώσεις και να του εξηγήσω τα... ανεξήγητα, πως δηλαδή και πότε άνοιξαν τους τάφους!
Ο τίτλος ήταν δουλειά του αρχισυντάκτη και φυσικά επρόκειτο για το κάστρο Όρραον των Μολοσσών (στη θέση Καστρί του Γοργομύλου του νομού Πρέβεζας), όπως έγινε γνωστό μετά από χρόνια. Θεωρήθηκε δε «καλό θέμα» και για αυτό αναδημοσιεύτηκε στον «Ελληνικό Βορρά» της Θεσσαλονίκης, στα «Πρωινά Νέα» των Ιωαννίνων και στην «Τοπική Φωνή» της Πρέβεζας.
Ήταν η πρώτη φορά που γίνονταν δημόσια αναφορά και σε τέτοια έκταση σε αυτόν τον πολύ σημαντικό αρχαιολογικό χώρο, έστω και με ελλιπείς πληροφορίες και φυσικά είναι κρίμα που ακόμη δεν έχει αξιοποιηθεί στο βαθμό που πρέπει και αξίζει.
Εν πάση περιπτώσει, ήταν η αρχή μιας ιλιγγιώδους πορείας και μιας συναρπαστικής διαδρομής στη δημοσιογραφία, με τα θετικά και τα αρνητικά της...